
I-j bunt een écht Achterhoeks puberhaentjen ewest, a’j ow tot bloedens toe de wiesvinger hebt kapotgeslagen, omdat ‘t stoer was om zó de beugel van een halve liter Grolsch d’r af te meppen. En dat leerden i-j allemoal bi-j I’Varca.
Ik had veur mien gefuul amper de kartönnekes en de wasknippers uut de räder van mien stalen ros gehaald, of ik ging as 15 jörigen dan veur ‘t eerst van mien lèven uut. Noar Lintelo’s paradijs I’VARCA, de beroemdste zuipkeet ‘avant la lettre’ van de Achterhoek. Ooo, wát spannend. Ik had er al zovölle oaver geheurd, en now was ‘t dan end’lek zowiet. Aldrejekus, ik was zo opgewonden!’t Lek wel asof d’r um de paar seconden een emmer kold water oaver miene rugge werd gekieperd, terwijl d’r van binnen een vreugdevuur brien. Ik vuulden mi-j as een éénjörig kalf dat veur ’t eerst in zien lèven een sappige weide zöt, én d’r in stöf as een dol rodeopeerd met onmundigen jök. Joa, zo vuulden ik mien a’k d’r an terugdenk. Op een prachtigen zoaterdagoavend in juni ginge wi-j met z’n allen (bi-jnoa de hele A- juniorenselectie van SVDinxperlo) op de fietse deur ‘t pittoreske Heurnse landschap.
Hoe dan ook, doar kwamme wi-j an. De ni-je lichting ‘bonte honden! ’t Was óók doar bi-j I’varca, da’k pas veur ‘t eerst écht op Aaltens begon te letten. ‘kHhad al gauw een paar kameröde uut die contreien, en ik zei veur de joeks wel ‘ns tegen ze: ”As d’r één van jullie ooit in gebarentaal zol motten leren proaten, dan zal dat d’r waarschijnlijk uutzien asof i-j motorisch gestoord bunt of niet!?” Een anderen makker van mien proaten zóó snel, dat as den dat in den gebarentaal had motten doene, hatte geheid um de haverklap ziene beide arme uut de kom gehad. Now nuumt ze dat ADHD, toen niet. Toen wasse gewoon een onrustigen briggel, ’n nerveuzen kriebelkonte.
Bi-j I’varca kek ik oademloos noar de deerntjes, na klar!! Noa mien eersten langen tongzoen dacht ik da’k de kaak op slot had, en de week d’r op wel met de tonge noar fysiotherapie zol motten. Jeetje as een bok op de haverkiste ging’k d’r op! Allemachtig, moar ik kek óók gebiologeerd noar de hardrockgitaristen met hun batermuziek den’k veur ’t eerst in’t oorschelpsken kreeg gegòten, en ik dacht de ganse tied: ‘Da wil ik óók!’, en ,’Hoe könt die jankplank-gastjes toch in vredesnaam anderhalf uur lang al die vakjeswisselingen onthollen?’
Fascinerend von’k ‘t, en niet völle later ha’k de gitaar van mien bruur geconfisceerd. En ik bun d’r nooit meer met gestopt.
En dan an ‘t end van de oavent ‘n deerntjen noar huus brengen! Ge-wééééldig! I-j vuulden ow een koning! En dan wat later totááál de weg kwiet wèn, in meerdere opzichten. Deur ‘t bier, deur de vlinders, én op de terugweg ’t geografische aspect. En dát alles bi-j mekare, was weer een ervaring an sich.
Buuten kroppen d’r wat deur de modder, dansten in plassen braaksel, werden bezoppen van ‘t spoor gesleurd, en ik? Ik maakten mien dus op um mien eerste möpken noar huus te brengen. Loat ik now moar niet zo doen, asof ik d’r mien wieters nog völle van kan herinneren. Da’s helaas niet zo, want op den zelfden oavent drukte d’r iemand mi-j iets bruuns in mien knuuste, dat lek op ‘n fossiel maggiblöksken.
Volgens mi-j kan ik van elken zoaterdagoavent bi-j I’varca, wel ‘n verhaaltjen schrieven. Ik vond ’t een geweldige tied, en ’t stemt mien onmundig treurig dat ’t ding is afgefikt.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.