Prince is overleden, zoals we weten. Wij hebben hier in de Achterhoek iemand die hem kende en met hem heeft gewerkt. Wat heet, de man heeft zelfs een goedbetaalde baan die TAFKAP hem aanbood afgeslagen. Philip de Haan is als voormalig Aaltenaar een nog steeds in de Achterhoek opererende bassist bij bands als Brintaboys, Winter People, Anguish, Schiller House Band en Chaingang. Hij woont door de week al een eeuwigheid in Hoorn waar hij werkt als hoofd van de slimme-mensen-die-alles-bedenken-afdeling en mede-eigenaar van aansprekend internationaal opererend PA-bedrijf Alcons Audio. Daarvoor was hij baas R&D bij Stage Accompany (SA). In die hoedanigheid was hij in 1995 in Paisley Park waar hij The Man in de ogen kon kijken. Hoewel….

Maar laat Philip het verhaal maar vertellen.

“Prince speelde in een hotel in Minneapolis op zijn verjaardag. De geluidsinstallatie had als side-fills, dus luidsprekers waarmee de artiest zichzelf kan horen, Stage Accompany Performer P26 en P16 kasten. Prince vond het geweldig klinken en speelde 2 uur langer dan gepland. Toen wij dat hoorden dachten we dat dat door die luidsprekers kwam, maar later vernamen we dat hij dat wel vaker deed. Maar goed, hij was zwaar onder de indruk en wilde vervolgens wel eens een groot luidsprekersysteem van SA in zijn grote zaal in Paisley Park horen, dus het was tijd voor een demonstratie.

Ik ben toen op dinsdag met René Kuipers, één van onze Research & Developement-ingenieurs die ook eigenaar van geluidsverhuurbedrijf KO sound in Belgie was, en met Michiel Schuitemaker, onze dealer in de VS en zijn vriendin en medewerkster Allison, naar Paisley Park gereisd. Dat bleek een imposant, modern gebouw. Er bevinden zich drie studio’s. Studio A is 23 bij 14 meter groot, studio B is 17 bij 14 meter, studio C die ook als oefenruimte werd gebruikt is 14 bij 10. Verder is er een zaal die Production Sound Stage wordt genoemd en die 31 bij 37 bij 14 meter is. Die laatste zaal heeft een geluidsisolerend airco systeem, is helemaal aangekleed met stagedoek, er is een stroomvoorziening voor 7200 ampère, er zijn ophangpunten of te wel rigging points die ieder 2000 pond kunnen dragen, er zijn laad- en losdocks, een kapsalon,  een makeupstudio, kleedkamers met badkamer…. Nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen. Het is een ultieme zaal voor muziek.

De sets arriveerden op vrijdag en werden opgebouwd en afgeregeld. Zaterdag zou er misschien een optreden zijn. Wanneer precies wist niemand. Prince zat in LA en zou ’s avond of ’s nachts arriveren. Er was maar 200 man publiek aanwezig, je gelooft het niet. Ik zou eigenlijk op Polpop in Aalten spelen, maar dat heb ik afgezegd. De Pol is ongeveer net zo’n grote zaal en ook daar kwamen toen 200 man op af. Dus zo relatief is het allemaal in die muziekwereld. Ook nu was alles in Paisley Park gratis, de entree, de hapjes en het fris. Volgens mij begonnen ze om 1 uur ’s nachts te spelen, tot een uur of 4. Het optreden verliep prima. Alleen liet de geluidstechnicus het geluid een paar keer rondzingen en werd op staande voet ontslagen door de artiest, of hij zag de bui alhangen en is uit zichzelf opgestapt, ik weet het niet. Ik heb toen op de zondagmorgen het geluid maar wat beter afgeregeld, want ik wilde niet dat de deal zou afketsen omdat Prince zijn monitorgeluid niet optimaal vond.

Hij antwoordde dat ik 1200 dollar per week kon verdienen, en vergeet niet dat het nog de tijd van de gulden was, dus dat was serieus veel geld. Ik zei weer dat ik verplichtingen had in Europa, dat ik in een band speelde….

Later die zondag kwam de manager van Prince bij me, hij had gehoord dat ik aan het geluid had gezeten en bood me een baan aan als geluidtechnicus voor de komende wereldtournee. Redelijk verbaasd zei ik tegen hem dat ik een vliegtuig moest halen en geen tijd had om hierover te discussiëren. Hij antwoordde dat ik 1200 dollar per week kon verdienen, en vergeet niet dat het nog de tijd van de gulden was, dus dat was serieus veel geld. Ik zei weer dat ik verplichtingen had in Europa, dat ik in een band speelde…. Hij antwoordde dat Prince zou zorgen dat mijn band in Paisley Park kon repeteren, er zouden first class tickets voor de muzikanten worden geregeld, alles zou helemaal te gek worden. Ik heb gezegd dat ik het niet wilde. Sommige mensen geloven niet dat ik echt zo’n aanbod kreeg en het afsloeg, maar ik weet hoe onzeker zo’n bestaan is. Bovendien ben ik eigenlijk luidsprekeringenieur en dat vind ik toch echt leuker dan bij een band rondlopen als tech. We spraken af dat ik een paar dagen zou blijven tot de nieuwe geluidstechnicus uit Seatlle kwam.