De harde realiteit is dat veel muzikanten te horen krijgen als ze ergens mogen optreden dat er geen geld is om hen te betalen, maar dat ze met het optreden mooie promo voor de band maken. Maar wie durft naar de bakker te gaan en te zeggen: “Ik heb geen geld om je te betalen, maar als ik jouw brood eet is dat mooie promo voor jouw zaak?”. Wat Kost dus een brood en wat Kost een optreden? Een brood kost een paar euro en een optreden kost niks, maar soms een paar honderd euro of ook paar duizend euro. Wat is dan de Waarde van een brood en wat is de Waarde van een optreden? Als iemand zijn lievelingsbrood – ambachtelijk desembrood met lokaal geoogst speltzaad met Chileense rozijnen koopt voor de verjaardag van oma – dan heeft het brood een speciale waarde. Als iemand een optreden doet op een speciaal moment waar iemand jaren later nog bepaalde herinneringen aan heeft, dan is dat ook van een bepaalde waarde. Wanneer het brood een paar euro kost en een optreden van de band gratis is, dan krijgt de bakker Inkomsten uit geld en de muzikant moet het doen met andere Opbrengsten zoals promotie, maar een muzikant kan zijn Kosten niet betalen met alleen (promotionele) Opbrengsten. Die heeft ook Inkomsten nodig.

Een bakker die zijn ingrediënten heeft betaald, een dure machine heeft aangeschaft, een paar uur in de keuken heeft gestaan om dat brood te maken, een website en flyers heeft laten maken om reclame te maken, misschien nog personeel betaalt om de broodjes in de winkel te verkopen en, oh ja, een opleiding heeft gevolgd om te leren bakken. Vervang een aantal woorden en dan kan deze opsomming worden toegepast op het beroep muzikant: het gaat er om dat die muzikant zijn snaren heeft betaald, een duur instrument heeft aangeschaft, een paar uur in de oefenruimte heeft gestaan om dat nummer te maken, een website en flyers heeft laten maken om reclame te maken, misschien nog personeel betaalt om de muziek in de winkel te verkopen en oh ja, een opleiding heeft gevolgd om te leren musiceren. Alleen de bakker wordt betaald met inkomsten en de muzikant met vage opbrengsten. Dan nu de toegekende subsidie van De Staat en ik citeer graag even de reactie van mevrouw Gaasbeek:

Afsluitend zou ik graag op drie punten van mevrouw Gaasbeek willen reageren en dit koppelen aan mijn eerder genoemde voorbeelden. 1. Een commerciële band verdient geen subsidie. 2. Het doortrekken van de vergelijking van kunst met het bedrijfsleven. 3. Voorstel om nieuwe energie of duurzaamheid te subsidiëren. Allereerst een commerciële band verdient geen subsidie. Hoeveel commerciële bedrijven die zich bezighouden met innovatie en duurzame energie worden ook gesubsidieerd en om welke bedragen gaat het dan? KIT/WOP-alert. Wat is de Waarde van die innovaties als je er zelf niet gebruik van maakt en maakt dat uit? Niet iedereen wil bijvoorbeeld een elektrische auto, de nieuwste apps of zonnepanelen op dak. Wat is de Waarde van de muziek van De Staat als je er zelf niet naar luistert en maakt dat uit? Wie bepaalt wat van Waarde is? Daarvoor verwijs ik dan eveneens graag naar de regels van dit land. Iedere band kan volgens de regels een subsidie aanvraag doen. Een commissie bepaalt vervolgens volgens de regels wie wel of niet wat krijgt. Dan kom je terecht bij de vraag wie extra geld nodig heeft of verdient. Dit kun je volledig aan de markt overlaten, maar in het geval van de muziek is dit dus lastig. Daarmee ben ik meteen bij punt twee. De vergelijking van kunst met het bedrijfsleven zou ik graag nog een stap verder willen doortrekken, want ‘het bedrijfsleven’ is helemaal niet te vergelijken met de mark van popmuziek. Het voorbeeld van de bakker illustreert deze scheve vergelijking. Tot slot punt drie. Het voorstel om nieuwe energie of duurzaamheid te subsidiëren verdient ook een kanttekening. Zie hiervoor mijn antwoord op vraag één: Hoeveel commerciële bedrijven die zich bezighouden met innovatie en duurzame energie worden ook gesubsidieerd en om welke bedragen gaat het dan? KIT/WOP-alert.