We hebben de laatste tijd veel in de buurt gespeeld, waaronder twee keer op de Zwarte Cross en we hebben De Graafschap een paar keer naar de overwinning gespeeld, hahaha! De muziekscene in de Achterhoek is toch een grote broeikas. Vroeger hadden we het idee dat alle muziek uit het westen kwam maar dat is al lang niet meer zo. Je ziet wel dat in ons genre, we noemen onze muziek ‘Rock in ‘t plat’, Normaal-achtige bands als paddenstoelen uit grond schieten maar er is ook veel alternatief aanbod. Veel Achterhoekse bands doen gewoon waar ze zelf zin in hebben en dat is mooi. Neem bijvoorbeeld De Staat, waar jongens uit de Achterhoek in spelen. Die doen het zelfs internationaal heel goed. We spelen wel met bands uit de buurt zoals De Boetners, Old Ni’js, Ritt’n ditt’n, dat gaat heel goed, er is absoluut geen sprake van concurrentie of zo. Bovendien geeft het afwisseling, de tijd dat het publiek twee uur naar een band kijkt is voorbij, de spanningsboog is veel korter geworden. Wij springen bewust niet in het gat dat Normaal heeft achtergelaten maar andere bands doen dat wel. En dat combineert vaak hartstikke goed. Als we met andere dialectbands spelen benadrukken we wel altijd dat het een dialect ROCK-avond betreft. Als dat woord rock wegvalt denken mensen misschien dat er een dialect harmonicagroep komt optreden, hahaha! En we spelen met bands buiten de regio. Wilco verkocht bijvoorbeeld zijn drumstel en komt met de koper, een gast uit het westen, aan het lullen en dan blijkt dat zijn bandje Kakofonix graag hier in de buurt zou spelen terwijl wij wel daar in de buurt willen optreden. Dus dan heb je voor je het weet een samenwerkingsverband. Hetzelfde geldt voor een muzikant van Pater Moeskroen.

Je hebt elkaar sowieso nodig als bands, zeker als je eigen muziek maakt. En je moet uiteraard weten dat je het niet voor het geld hoeft te doen, de gages zijn, zeker als je met twee bands op pad gaat en er moet nog een PA en licht worden betaald, natuurlijk verwaarloosbaar. Cafés hebben het ook moeilijk. Je vraagt je af hoeveel kroegen er over tien jaar over zijn. Alleen eettenten lijken te overleven. En dan kun je je ook afvragen hoeveel bands van ons kaliber er over tien jaar nog zijn. Jongeren beleven muziek heel anders dan wij vroeger. Wij zaten op de lagere school met een cassetterecorder bij de radio om muziek op te nemen en op de middelbare school leenden we platen die we hadden gekocht van elkaar. Je bespeelde een instrument en dat wilde je beheersen, verder was er weinig afleiding. En in het weekend ging je naar een muziektent waar iedereen zijn eigen muziek meebracht. Zo hoorde je alles van hardrock via sympho tot punk. Maar dat soort jeugdhonken is er vrijwel niet meer, deze gelegenheden moeten nu aan zoveel regels en voorschriften voldoen dat het gewoon niet meer rendabel is om een dergelijke tent te runnen en geld om ze open te houden wordt niet meer verstrekt.