Quantcast
Channel: Behind the Corner
Viewing all 284 articles
Browse latest View live

Achterhoek – Stoppen met recht praten wat krom is

$
0
0

Stoppen met recht praten wat krom is

Access for all! Ook voor autodidacten in de kunsteducatie

Door

Johan Godschalk


Stel je bent een ervaren en succesvolle Achterhoekse popmuzikant. En daar hebben we er gelukkig nogal wat van in onze regio. Je hebt al jaren bewezen dat je tot de regionale, nationale of zelfs internationale top behoort door middel van jouw composities, albums, studio ervaring, optredens en algehele carrière opbouw.

En je geeft bij het reguliere muziekonderwijs in de regio aan dat je heel graag deze schat aan expertise in een gestructureerde vorm wilt overdragen aan de jonge generatie Achterhoekse popmuzikanten. Liefst samen met andere Achterhoekse topmuzikanten in een gedegen programma van workshops, lessen of anderszins wil je hen leren en inspireren. Maar helaas, dan krijg je nul op rekest want je hebt het befaamde conservatoriumpapiertje niet in handen. Met gezond verstand denk je dan: ‘hier klopt toch iets niet?’

Access for all! Ook voor autodidacten in de kunsteducatie 

door Maribel Coco Pérez, Amalia Deekman, Johan Godschalk, Angela Verdurmen

Autodidacten in de kunst willen voor hun inzet en waarde als kunstenaar en docent normaal beloond worden. Ze hebben zich ontwikkeld buiten formele kunstvakopleidingen om en zijn vaak gewilde coaches en docenten, vanwege hun ‘street credibility’ én een goede aansluiting met hun leerlingen. Zijn formele onderwijsinstituten en culturele instellingen hier wel van doordrongen? ‘Als zelfstandig ondernemer besef je heel goed dat je kwaliteit moet bieden aan mensen die van je diensten gebruikmaken. Daarom moet iemand die een ruimte bij ons wil huren wel conservatorium of een gelijkwaardige opleiding hebben gevolgd. We willen geen autodidacten die al twintig jaar drummen en vinden dat ze daarom ook wel les kunnen geven.’

Dat zeggen Arjen van El en Iris van de Kamp, muziekdocenten en de oprichters van Muziekhuis Deventer, in de publicatie Zicht op Actieve Cultuurparticipatie 2014. Maar staat ‘niet officieel opgeleid’ per definitie gelijk aan ‘gebrek aan kwaliteit’? Wij weten zeker van niet. Stel je bent rapper, hiphopper of breakdancer of een andere kunstprofessional die anderen iets leert. Je hebt jezelf ontwikkeld door voorbeelden van andere goeie rappers, dancers of hiphoppers. Je doet je ding op straat, in het buurthuis, op festivals; soms kwam je een docent tegen of een peer educator die je verder hielp en begeleidde.



Nu ben je ook anderen je kunst aan het leren, zonder dat je een diploma dans, conservatorium of iets anders formeels hebt behaald. Je bent je steeds verder aan het ontwikkelen door veel te doen en te oefenen; je wordt ook gevraagd door instellingen als docent, omdat je kwaliteit biedt en precies weet wat er leeft onder de groep jongeren die van jou willen leren. Kortom: je bent van onschatbare waarde voor beleidsmakers die de aansluiting met jongeren willen versterken en voor opleidingen die zich aan het herbezinnen zijn op het geven van onderwijs. En, last but not least: je bent belangrijk voor jongeren zelf die hun talenten willen ontwikkelen maar minder goed passen in formele structuren.

Brug tussen formele leerweg en expert

Echter, hoe meet je de kwaliteit van deze self made docenten? Hoe kom je erachter dat een autodidact hetzelfde niveau heeft als een officieel aan een kunstopleiding opgeleide docent? Om aan deze behoefte tegemoet te komen, is er nu de methode CLOCK. Dit staat voor Cultural Learning Open Curriculum Kit. Het is een instrument om portfolio op te bouwen, of jezelf te ‘meten’. Het non-formele leren wordt daardoor vertaald in termen die begrepen worden door formele instellingen zoals onderwijsinstituten en culturele instellingen. CLOCK is in opdracht van het European Cultural Learning Network (ECLN) ontwikkeld en wordt de komende tijd in elf Europese landen uitgeprobeerd.

Concreet zijn er bij CLOCK drie niveaus waarin een kunstprofessional zich kan ontwikkelen, met alle drie een variatie aan competenties: leerling, geoefende en expert. In het online ‘meetsysteem’ is variatie mogelijk; je kunt heel goed op het ene niveau zitten in bepaalde vaardigheden en op een ander niveau in het andere, als het instrument gebruikt wordt als zelfevaluatie-instrument. Voor kunstprofessionals die anderen iets willen leren is het inzetbaar als een portfolio-instrument. Zo bouwen kunstprofessionals een portfolio van gevalideerde activiteiten op.

Onderzoeker Denise Stanley (City University London en Education Strategic Advisor bij Collage Arts in Londen): ‘Er was voor degenen die een informele leerweg hebben bewandeld geen gevalideerde manier om de eigen kennis, vaardigheden en kwaliteiten te kunnen aantonen in een wereld die – wettelijk gezien – moet kijken naar de formele diploma’s en getuigschriften. Het EU Lifelong Learning Programma heeft onderzoek gefinancierd naar hoe deze manier van leren zo objectief mogelijk gevalideerd kan worden, zonder het te ‘framen’ in formele structuren.’

CLOCK draagt de oplossing aan door een brug te slaan tussen formele leerwegen en de autodidacte beroepspraktijk.

Maribel Coco Pérez werkt bij Kunstbedrijf Arnhem
Amalia Deekman is senior onderzoeker bij het LKCA
Angela Verdurmen is adviseur Dans bij Cultuurmij Oost
Johan Godschalk is adviseur Kunst en Samenleving bij Cultuurmij Oost

Bekijk de CLOCK-pdf hier in de Behind the Kennisbank

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.


Zutphen – Behind the Corner Kennisbank: “Educate yourself”

$
0
0

Behind the Corner Kennisbank: Educate yourself

Online verzamelplaats voor kennis en voer voor dialoog

Door

Meindert Bussink


Een van mijn beweegredenen voor het Behind the Corner Popmagazine is een levendig debat over de stand en toekomst van de Achterhoekse popcultuur. Wat hebben we tot nu toe bereikt, welke plannen en keuzes worden er op dit moment gemaakt en waar gaan we met z’n allen naar toe, of nee, waar willen we met z’n allen naar toe?

Om een dergelijk gesprek goed te kunnen voeren, moeten alle deelnemende partijen weten waar men het over heeft. Met zowel het Behind the Corner Popmagazine als de nieuwe Behind the Corner Kennisbank hoop ik naast onder meer de informatieve boeken van het Poparchief Achterhoek Liemers een basis kennisniveau over de Achterhoekse popcultuur te creëren en deze te verreiken met landelijk relevante informatie. Vooralsnog is de Behind the Corner Kennisbank slechts een lijstje met links naar artikelen, maar het Behind the Corner Popmagazine wordt inmiddels al een interessante doorzoekbare database op basis van de toegevoegde tags.

Hierdoor hoop ik dat Achterhoekse muziekondernemers, politici en muzikanten in de komende jaren belezen en weloverwogen stilstaan bij bijvoorbeeld de sluiting van jongerencentra, het wel of niet ondersteunen van oefenruimten, podia en het muziekonderwijs en welke gevolgen regulering van alcohol en geluidsnormen hebben voor het Achterhoekse popklimaat. Ik was namelijk nogal verbaasd over de reactie van voormalig wethouder van de gemeente Oude IJsselstreek John Haverdil op mijn vraag over de sluiting van i’Varca:

Ik mag er toch vanuit gaan dat over die sluiting grondig is gesproken en er rapporten zijn over de sociale en economische meerwaarde? Het is toch een weloverwogen keuze geweest om zo’n belangrijke culturele broedplaats en leerschool voor jongeren, die zich al decennia heeft bewezen, te beëindigen? Haverdil: “Ik geloof er niks van. Ik denk niet dat daarover iets in het dossier i’Varca  is te vinden.”

Lees hier het volledige interview met John Haverdil.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Zutphen –‘Mijmerend door de Achterhoek’

$
0
0

Mijmerend door de Achterhoek

“Maar waar ik vooral over mijmer als ik zo door het platteland rij, zijn m’n optredens van heel lang geleden.”

Door

Han Neijenhuis


Laatst weer een flink stuk de Achterhoek ingereden. Vanuit Zutphen eerst naar Lichtenvoorde, naar de Eurostudio van Walter Nienhuis. Vervolgens door naar Voorst (Oude IJsselstreek), in één van de uiterste puntjes van de Achterhoek, voor een interview met countryzanger en vrachtwagenchauffeur Hans Venneman.

Dan ben je al met al een aardig stuk van huis. Of, zoals mijn oude vader dat altijd zegt, ‘Dan buj un mooi hötjen onderweg’. Mijn ouders spreken dialect. Mijn vrouw, als Achterhoekse boerendochter, ook. Maar ik heb het om de een of andere reden nooit goed geleerd, dus ik ben er geen held in. Met terugwerkende kracht toch jammer.

Maar aan de andere kant, ik versta het best. Dus een mooi hötjen onderweg. Dat is het zeker vanuit Zutphen. Mooie reis. Vorden, Kranenburg, bij Ruurlo rechtsaf, Zieuwent en nog zo wat dorpjes en kernen. Muziekje aan in de auto en ik rij het relaxed en met plezier. Onwillekeurig denk ik dan even aan het boekingskantoor waarmee ik in een ver verleden veel samenwerkte. Die hadden dan een optreden geboekt bij Schiller in Aalten en waren in de stellige overtuiging dat dat ergens bij mij om de hoek is. Als ik dan vertelde dat ik er een klein uurtje voor moet rijden, dan vielen ze haast achterover van hun stoel.

Maar terwijl wij nog boven in de kleedkamer zaten en het publiek rustig z’n eerste biertje wegdronk, knalde op het podium ineens onze spectaculaire bommenshow af.

En zo heeft iedere plaats z’n herinnering. We speelden in 1981 op de tweede editie van Paaspop in Zieuwent. Samen met SSST (Stichting Spontaan Samen Tekeergaon – geweldig toch!) van Ferdy Jolij en de hardrockband Lazy uit Eibergen. Lazy vond ik enorm stoer, vooral omdat hun drummer zo’n gave zilverkleurige drumkit met twee bassdrums had.

Aalten, Lintelo, Bredevoort, Vragender, ook allemaal van die dorpen en kernen met een herinnering. Het zal wel komen doordat we in die tijd een Aaltense manager hadden, want we speelden vaak in die omgeving. Die eerste keer in I’varca. Ik zie nog de zaal voor me na afloop van het optreden. Bezaaid met lege pullen Grolsch. Of die keer in Attica in Aalten. Dat in de pauze van ons optreden ineens Wimken van Diene in de kleedkamer zat. Schoenen op tafel, biertje in de hand. Dat maakt indruk op een 17-jarige. En Ons Huis in Bredevoort, ook zo’n geweldige avond gehad. Het publiek stond aan het eind van het optreden massaal bij ons op het podium. Wat een mooie sfeer!

Niet dat we zo’n geweldige band waren, maar de recht-toe-recht-aan-rock sloeg gewoon altijd goed aan in de Achterhoek. Bijna altijd, want ook gingen we een keer flink op onze muil. Dat was tijdens een talentenjacht, voorjaar 1981, in Zaal Schepersveld in Aalten. De eerste ronde kwamen we glansrijk door. De jury, met daarin onder meer de net bij Vandenberg spelende Dick Kemper, noemde ons ‘eigenlijk te goed voor deze wedstrijd’. Terloops sprak Kemper nog van ‘een hele goede ritmesectie’, welke woorden onze bassist André en ik vervolgens nog lange tijd enthousiast hebben gebezigd richting onze collega-bandleden.

Maar door al die complimenten gingen wel naast onze schoenen lopen. We zouden die bandjeswedstrijd wel even winnen. Die arrogantie brak ons een week later in de finale flink op. Van de vier bands – ik herinner me verder Skid Row en Yaffin Gale – werden we derde. Gedeeld derde, geloof ik zelfs. Dus eigenlijk waren we gewoon laatste. En minstens zo erg: mijn toenmalige vriendinnetje heeft me de hele avond niet aangekeken. Zij wilde even niets met die omhooggevallen rockdrummer en de rest van zijn band te maken hebben. Zo sta je dan ineens weer met beide benen op de grond. Wat ook zo hoort hier.

Dat gaat er dan allemaal door me heen tijdens zo’n autoritje. Mooie streek, prachtige herinneringen. Vorig najaar speelde ik trouwens weer in Aalten met mijn huidige band The Etta James Experience. Het houdt niet op namelijk met die bandjes. Dit keer was het weer eens in Schiller. Ik was weer een mooi hötjen onderweg. Een heel eind vanuit Zutphen de Achterhoek in. En als vanouds een geweldig mooie avond gehad.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Sinderen – Sirenengang, sirenenzang

$
0
0

Sirenengang, sirenenzang

Een bijzondere samenwerking tussen verschillende kunstdisciplines.

Door

Hans Mellendijk


Sinds 1999 op de eerste zaterdag van juli de kunstkaravaan ‘nDrom jaarlijks door de bossen van het landgoed Nibbelink en Idink op Sinderen struint, middels een wandeling met onderweg poëtische, muzikale en theatrale verrassingen, is het ook een mooie traditie om onderweg de sirenen tegen te komen. Elk jaar een speciaal voor dat fenomeen geschreven gedicht dat door in het struweel verstopte of langs de beekwal staande welgevallige dames wordt gedeclameerd, gefluisterd of geschreeuwd. Het is dan ook eigenlijk een wonder dat pas bij de zestiende editie de sirenen zelf onderwerp van de voorstelling zijn geworden. En dat had dan weer een andere oorsprong.

 


Op het terras in mijn tuin bij een hersenstormsessie september vorig jaar ten behoeve van de Kunstwandelroute Enghuizen (ook jaarlijks maar dan specifiek beeldende kunst en poëzie in Hummelo tussen Pasen en Pinksteren) opperde beeldend kunstenaar Jan Opdam voor een poëzieproject om de gedichten op aluminiumschijven te presenteren vastgeklemd tussen oude bankschroeven. Oude krachtpatsers gecombineerd met tedere taal. Dat was het idee. De associatie met Odysseus de klassieke held uit de Grieks mythologie was snel gemaakt. Liet hij zich niet aan de mast van het schip vastbinden om zodoende naar het gezang van de nimfen te kunnen luisteren?  Zo werd het idee geboren om het dichterscollectief De Omsmeders kwatrijnen te laten schrijven op de elf in de literatuur bekend staande sirenen. Er werden uiteindelijk vijftien verzen geschreven. Nico Arts (Aglaope, mooi gezicht), Anna Wiersma en Ria Moons (Aglaophonos, mooie stem), Wim van Til en Hans Mellendijk (Leucosia, het witte), Helma Sneloper (Ligeia, schrille), Lidwiene Vermeij (Molpe, muziek), Bert Scheuter en Dick Molenaar (Parthenope, maagdengezicht), Margót Veldhuizen (Peisinoë, verleidende gedachten), Henk Beunk (Raidne, verbetering), Bert Bevers (Teles, perfectie), Pieter Bas Kempe en Ankh Gussinklo (Thelxepeia, zachte woorden) en Louis Radstaak (Thelxiope, verleidend gezicht).

En toen hadden we het ‘schaop an het drieten’.

De Sirenen
De sirenen (Grieks: Σειρήν Seirēn) zijn halfgodinnen uit de Griekse mythologie, met het lichaam van een vogel en het hoofd van een vrouw. Sirenen verleidden hun toehoorders met gezang. Zij waren de dochters van de zeegod Phorcys of van de stroomgod Acheloüs en Sterope. Volgens Romeinse auteurs woonden zij op drie kleine rotseilandjes tussen Sorrento en Capri.
Ovidius beschreef ze als nimfen, speelgenootjes van Persephone, die getuige waren van haar ontvoering. Demeter, die hun verweet niets gedaan te hebben om haar te redden, veranderde ze in vogels met een vrouwenhoofd. Ze waren erg knap en zongen zulke mooie liederen, dat de reizigers die hun eiland passeerden de verlokking niet konden weerstaan. Vervolgens liep hun schip dan te pletter tegen de rotsen en werden zij gedood, doordat de sirenen alle levenskracht uit hun slachtoffers wegzogen.
In de oudste legenden waren er twee (onder anderen bij Homerus), recentere schrijvers telden er drie, en nog recentere schrijvers hebben meer toegevoegd. 
Aglaope (mooi gezicht), Aglaophonos (mooie stem), Leucosia (het witte zijn), Ligeia (schrille), Molpe (muziek), Parthenope (maagdengezicht), Peisinoë 
(verleidende gedachten), Raidne (verbetering), Teles (perfectie), Thelxepeia (zachte woorden), Thelxiope (verleidend gezicht) zijn hun namen.
De beroemdste drie waren Parthenope, Ligeia en Leucosia.
De Argonauten werden gered van de dodelijke verlokking door de zanger Orpheus, die het gevaar inzag en een lied speelde dat de stemmen van de sirenen overstemde.
Odysseus ontsnapte, volgens het verhaal van Homerus, aan hun gezang door de oren van zijn bemanning te vullen met was en zichzelf vast te laten binden aan de mast van het schip. Hij kon op deze wijze de liederen van de nimfen horen terwijl zijn bemanning door de was in hun oren zich niet liet verleiden te dicht in de buurt van de rotsen te varen. Odysseus’ doortocht benam de sirenen hun magische krachten voorgoed en de vrouwen veranderden in rotsblokken. Alleen Parthenope stortte zich in zee en verdronk. Haar lichaam spoelde aan en werd begraven op de plaats waar later de stad Napels zou ontstaan.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Ulft – Haverdil: “Overheid moet mogelijk maken dat popcultuur kan groeien”

$
0
0

Haverdil: Overheid moet mogelijk maken dat popcultuur kan groeien

Bestuurslid Huntenpop, adviseur Achterhoek Spektakeltoer, voormalig lid van de raad van commissarissen van schouwburg Amphion en voormalig wethouder gemeente Oude IJsselstreek.

Tekst: Meindert Bussink. Foto: Ronald Falke. Illustratie: Ronald Peet.

Door

Meindert Bussink


In het dossier over muziekonderwijs en talentontwikkeling spreekt hoofdredacteur Meindert Bussink met (privé)docenten, directeuren, politici, adviseurs, leerlingen en ondernemers in de muziek. Welke lessen kunnen er worden getrokken uit de gemaakte beslissingen uit het verleden en voor welke (grote) keuzes staan we nu? Op zoek naar een constructieve dialoog over wat het beste en meest duurzame muziekonderwijs is voor de Achterhoek. Wil je meepraten? Graag! Laat hieronder dan je reactie achter.

DRU Cultuurfabriek

John Haverdil uit Ulft is adviseur van het bestuur van Huntenpop, stelt zijn netwerk en ervaring ter beschikking van de Achterhoek Spektakeltoer en was lid van de raad van commissarissen van schouwburg Amphion. Hij is voor velen wellicht het meest bekend als voormalig wethouder van de gemeente Oude IJsselstreek en vanwege zijn inspanningen voor de DRU Cultuurfabriek:

“Met de ideeën voor het DRU complex liep ik al wel twintig jaar rond. Ik had vergelijkbare initiatieven gezien in Duitsland en Engeland en dacht: dat kan hier ook. Dat is goed voor de economie, je genereert nieuwe energie en je krijgt weer jonge mensen aan het werk. Een mooi voorbeeld is het Innovatiefestival dat hier onlangs werd gehouden, want daar komen geluidsmensen op af, er spelen bands en de hotels zitten vanaf Duiven tot Winterswijk helemaal vol.”

Terugtredende overheid? Ik kan het woord niet eens uitspreken. Wie heeft dat bedacht?

Verbinden via muziekonderwijs

Als Haverdil in het bestuurlijke zadel was gebleven, dan had hij zich met name op het gebied van muziekonderwijs ingezet: “Mijn idee was om bij de basisscholen een beetje cultuur los te schudden. Op andere gebieden laat je mensen in aanraking komen met galeries, ze gaan bij kunstenaars op bezoek en vervolgens komen de kunstenaars weer bij kinderen. Ik vind dat zoiets ook bij de popcultuur moet gebeuren. Je kunt  beginnen bij de muziekschool want die is heel traditioneel van opzet. Ze hebben een viool en een piano in de aanbieding en zeggen: ‘Als je het leuk vindt om die te bespelen dan kan ik jou dat leren’. Maar je moet kinderen eigenlijk proberen te laten zien dat er nog meer is dan alleen pianospelen, zoals samen met andere mensen spelen. Dan kan muziek verbindend zijn en haal je als onderwijsinstelling meer uit je programma. Popcultuur moet je daarin ook een plekje geven.’

Er zijn natuurlijk ook gitaar- en drumlessen op een muziekschool.  Haverdil: “Ja, maar daar wordt volgens het klassieke concept lesgegeven. De nadruk ligt op de ambachtelijk kant van het muziekmaken, zoals de techniek, de akkoorden en het beheersen van een vak waarbij je eigen creativiteit vervolgens kan worden ingezet om een muziekstuk te componeren. Dat is uiteraard essentieel, maar wat ik ook belangrijk vind is het maken van verbindingen. Muziek moet mensen in contact brengen met elkaar en gezamenlijke verantwoordelijkheden ontwikkelen. Als je in een band speelt en om drie uur bij Jantje afspreekt, dan moet je niet om vier uur komen want dan zitten die anderen allemaal te wachten. Daar begint het al mee. Het is vergelijkbaar met het voorbeeld van i’Varca waar het besef wordt ontwikkeld dat het niet alleen gaat om achter de bar staan en bier verkopen, maar dat er ook een financiële verantwoording is. Popcultuur kun je op die manier ook goed gebruiken als leerschool.”

Popcultuur kun je ook goed gebruiken als leerschool.

Haverdil zou als overheid tegen muziekscholen en andere gesubsidieerde instellingen zeggen: “Wij willen best faciliteren dat jullie hier tien keer de popzaal kunnen gebruiken en dan financieren we dat vanuit de onderwijsbegroting, maar dan moeten jullie iets met popcultuur doen, zoals met bands experimenteren en verbindingen leggen met andere scholen en culturen. ‘Muziek verbindt’ zeg ik altijd. Dat kan zelfs bepaalde spanningen die er zijn in dorpen en steden elimineren. Mensen leren elkaar kennen en accepteren en zo vomt cultuur het cement van de samenleving.”

Muziekdocenten met ervaring en status of diploma’s?

Haverdil begint in bovenstaand voorbeeld bij de muziekschool. Maar waarom niet bij de honderden ervaren muzikanten zonder diploma maar met veel ervaring bij bekende bands, die goed kunnen spelen en voor velen inspirerende local heroes zijn? Zij geven les vanaf hun zolderkamer, maar worden niet organisatorisch of financieel gesteund. “De mensen die vanaf hun zolderkamer lesgeven moet je in contact brengen met gediplomeerde docenten, want die twee samen hebben de beste chemie volgens mij.”


Haverdil heeft moeite met de opstelling van de muziekschool: “Ik heb zelf drie dochters en ik kan me herinneren dat er zo’n saxofoon-hype was. Een van mijn meiden was door Candy Dulfer helemaal gek van saxofoon. Ze wilde les maar ze moest helemaal naar Doetinchem toe wat inhoudt dat je als ouders twee keer per week je dochter naar de muziekschool moet brengen. Dat wordt natuurlijk niks. Uiteindelijk ging ze naar de plaatselijke harmonie maar kreeg te horen: ‘We hebben al blazers genoeg, maar kunnen nog wel houtinstrumenten gebruiken’. Ze ging dat dus maar spelen, maar de lol was er wel in één keer af. Ze heeft het een jaar volgehouden. Als je dit voorbeeld in je achterhoofd hebt, wat is er dan mooier dan iets bedenken waar mensen terecht kunnen waar ze wat mij betreft vier keer saxofoon kunnen proberen en daardoor in de wereld van muziek of popmuziek terecht komen. Dat je muziek dus gebruik als een opmaat naar een groter geheel. Via de traditionele lijn van onderwijsinstellingen of muziekscholen die lesgeven bij de harmonie kom je er niet. Die draaien netjes hun programma af; vandaag twintig blokfluitleerlingen en morgen weer wat anders. Vanuit de politiek zou je aan instellingen veel meer de opdracht moeten geven om verbindingen te maken.”

Haverdil ziet in dit kader ook mogelijkheden voor de docenten van de muziekschool: “Want die hebben een vak geleerd en doen goede dingen.” Maar zij kunnen het niet alleen: “ze kunnen natuurlijk niet in de hoofden van de leerlingen kijken. De vraag is dus hoe je ervoor zorgt dat er verbanden worden gelegd. De kunst is dan om die docenten en leerlingen die op de zolderkamer zitten erbij te betrekken. Je moet alleen uitkijken dat het niet teveel geïnstitutionaliseerd wordt met logge protocollen en zo. Dat is de dood in de pot.”


Via de traditionele lijn van onderwijsinstellingen of muziekscholen die lesgeven bij de harmonie, kom je er niet. Vanuit de politiek zou je veel meer de opdracht moeten geven om verbindingen te maken.


In het interview met de adjunct-directeur van Muziekschool Oost-Gelderland Henk Lubberdink in Behind the Corner Popmagazine is te lezen hoe Lubberdink de deur voor ongediplomeerde docenten dichthoudt vanwege de eisen van de gemeente en Kunstkeur, het alternatief na het wegvallen van de onderwijsinspectie voor muziek (lees hierover meer bij de Behind the Corner Kennisbank).

Eveneens interessant is dit artikel over autodidacten en het Europese programma van de Cultural Learning Open Curriculum Kit (CLOCK) in Behind the Corner Popmagazine door Johan Godschalk.

Aan de nieuwbouw van het Amphion theater in Doetinchem heeft Haverdil als cultuurwethouder van de gemeente Oude IJsselstreek uit de beschikbare middelen een miljoen euro bijgedragen. “Omdat wij vonden dat Amphion op het gebied van theater een regionaal karakter heeft. Ongeveer achttien procent van de bezoekers komt uit de Oude IJsselstreek, dus waarom zou je alleen Doetinchem voor de kosten laten opdraaien? Die manier van denken kun je ook omdraaien en afspreken dat Doetinchem zich richt op het grote theater en Ulft zich concentreert op pop. Doetinchem houdt zich minder bezig met pop maar gaat wel helpen met faciliteren van pop in Ulft. Het zou eigenlijk een grondhouding moeten zijn om het zo te doen en daar een meerjarenbeleid voor te ontwikkelen.”
Haverdil constateert dat het cultuurbeleid in de Achterhoek helaas niet de hoogste prioriteit heeft en dat pop daarin zelfs een ondergeschoven kindje is: “Men zegt dan: ‘Het is hartstikke belangrijk, want mijn zoon zit ook in een bandje’. Dat is mooi, maar wat wordt er concreet ondernomen?” De minister van Financiën van de provincie Gelderland loopt toevallig langs: “Kijk, die moeten we er zo meteen maar even op aanspreken”, lacht Haverdil.

Is een Achterhoekse popkoepel toekomstmuziek?

Johan Godschalk (o.a. mede-oprichter Poparchief Achterhoek Liemers) vertelde eens dat wanneer je naar de initiatieven uit de jaren zestig en zeventig kijkt, het logisch is dat juist in de Oude IJsselstreek een poppodium staat. Waarom zijn die ontwikkelingen in de afgelopen decennia jaar dan niet vertaald naar een instituut voor popcultuur vergelijkbaar met bijvoorbeeld de popkoepels in de grote steden? “Ja, dat is een goeie vraag en ik heb eerlijk gezegd geen idee waarom dat niet is gebeurd”, mijmert Haverdil. Hij laat even een stilte vallen om te denken. Hij hervat: “Maar dan vraag je ook nog al wat. Dan verwacht je dat de bestuurders van toen in de haarvaten van die cultuur zaten en dat gingen vertalen naar beleid.” Komen die bestuurders dan niet uit die cultuur en hebben zij sowieso al geen hechte band met de popsector? Haverdil zelf is in Ulft geboren en heeft naar eigen zeggen alles meegemaakt wat God verboden heeft, zoals illegale discotheken en andere creatieve broedplaatsen. “Ik ben een uitzondering en ik bedoel dat niet denigrerend naar anderen, nu moet ik oppassen wat ik zeg.. Laat ik het zo zeggen. Er was misschien vaak een houding van leuk dat het er is en dat waarderen we ook…” Maar veel politici komen uit een ander milieu en hebben andere ervaringen. “Je hebt het al gezegd”, geeft hij toe en gaat bevlogen verder. “Kunst en cultuur is niet bij iedereen hot. We vinden het wel aardig en doen het erbij, maar veel mensen beseffen niet dat kunst en cultuur heel veel waarde toevoegen aan de economie.”



Geen politiek van de verschroeide aarde

“Wat ook kan is de politiek van de verschroeide aarde”, vervolgt Haverdil. “Dat is niet mijn methode, maar dan wordt alles kapot gesaneerd tot er niks over is en je je afvraagt of hier een atoombom is gevallen. Dan zal iedereen zeggen, tjonge tjonge wat is het hier koud en ruig, we missen iets, waar is die warmte? Voor die methode hebben we alleen geen tijd, want die duurt misschien wel een hele generatie. Wat liberalen denken is dat de samenleving er zelf wel uitkomt. Soms lukt dat inderdaad, maar soms ook niet. Het gevolg is dat je daardoor hele mooie initiatieven in de knop breekt.”

De gemeente trekt zich uiteindelijk terug en het draait als een tierelier.

De rol van het bedrijfsleven

Naast dat het bewustzijn van de sector zich moet ontplooien, moet ook het bedrijfsleven zich hard maken. Wil je een goed vestigingsklimaat voor ondernemers en werknemers realiseren, dan hoort daar volgens Haverdil een goed cultureel voorzieningenniveau bij. “Ik heb ook in de raad van commissarissen van Amphion gezeten in de periode die ik al beschreef, en toen hadden we een hele grote groep ondernemers achter ons staan die het belang van een goed theater inzag.” Zien die bedrijven in dat de mensen in de organisatie achter het theater allemaal ergens zijn begonnen in de i’Varca’s van deze tijd? “Ik zit ook in het bestuur van Huntenpop en daar heb je ook de Huntenkring, een businessclub die uniek is in Nederland. Die betalen allemaal voor hun lidmaatschap en tachtig procent van de contributie gaat direct naar het festival. Voor Achterhoek Spektakeltoer geldt hetzelfde, daar ben ik adviseur van. Ook het bedrijfsleven vindt het hartstikke belangrijk en goed voor de werknemers om in aanraking te komen met allerlei vormen van theater en cultuur.”

De rol van de gemeente

Huntenpop en de Spektakeltoer hebben het op die manier goed voor elkaar, maar de kleine initiatieven zoals i’Varca lijken daar de boot te missen. Zou je niet regiobreed een ondersteuning moeten hebben voor popcultuur? De Huntenkring gaat bijvoorbeeld niet kleine festivals in Zutphen of oefenruimtes in Lichtenvoorde ondersteunen, terwijl uiteindelijk wel bandjes die daar hun meters maken op Huntenpop staan. “Het gemeentebestuur van Lichtenvoorde moet gewoon zorgen dat er een basisvoorziening is en dat jongeren kunnen oefenen ergens in een boerenschuur of in een oude loods. De jongeren kopen zelf wel hun instrumenten, dat hoeft de gemeente niet te financieren. Als je kunt organiseren dat overal satellieten zijn waar jongeren kunnen spelen is dat een mooi resultaat. Met de bandcompetitie ontstaat er een mogelijkheid om uiteindelijk met je band op het grote festival te spelen. In mijn rol als wethouder heb ik die competitie gesteund door in het begin de kosten te betalen aan de jongens die het licht en geluid moeten doen, want dan hoeft de DRU dat niet te betalen. Daarna trek ik me heel langzaam terug. De gemeente trekt zich uiteindelijk terug en het draait als een tierelier. Soms moet je dus als gemeente even een zetje geven en dan kijken hoe het gaat en misschien nog even een duwtje geven en dan loopt het.”

Geld naar stenen, competities en technici. Wat blijft er over voor de muzikant?

Wat hier telkens ontbreekt, is de ondersteuning van de muzikanten waar het uiteindelijk allemaal om draait. Podia, competities en indirect de technici worden zo ondersteund, maar een structurele ondersteuning voor de muzikanten ontbreekt. Als je les heb gehad bij de muziekschool ben je indirect natuurlijk gesteund, maar heb je zelf de weg als muzikant bewandeld dan ontbreekt daar een directe steun. Uiteraard profiteren muzikanten van het spelen op gesubsidieerde podia en competities, maar in andere regio’s in het land zie je meer directe steun voor de muzikanten in de vorm van bandcoaching en optredens. Wat de Achterhoek misschien mist is een regionale popkoepel zoals je in grote steden als Amsterdam en Den Haag wel ziet. De Achterhoek wordt ook vaak overgeslagen in landelijke initiatieven die van waarde zijn voor de popcultuur. Denk bijvoorbeeld aan het regionale coaching traject Popsport, of het reizende bandjesfestival Popronde (dit jaar eindelijk weer in de Achterhoek: Zutphen).

Hoe zou je de Achterhoekse popcultuur structureel kunnen steunen en verrijken met dergelijke initiatieven? “Dat zal in beleid moeten gebeuren met gemeentes en instanties. Je moet dan met elkaar vinden dat (pop)cultuur toegevoegde waarde heeft, zowel maatschappelijk als economisch.” Blijkbaar is dat nog niet hardop gezegd in alle Achterhoekse gemeentes? “Nee, dat denk ik niet. Ze vinden het wel zinvol en belangrijk, maar niet iedereen begrijpt dat er ook een economische waarde is. Als je het daarover eens bent, dan moet je dat ook financieel borgen. Het bovenregionale beleid zal toch door de provincie  moeten worden gefinancierd. Het lastige is dat de ene gemeente lantarenpalen belangrijker vindt en de andere weer wat anders. Het feit dat gemeentes zo verdeeld zijn zorgt dat je ook niet verder komt. Overheden zouden meer met elkaar in gesprek moeten gaan en met de onderzoeken die er zijn over de economische meerwaarde van popcultuur in het achterhoofd samen iets voor lange termijn moeten bedenken.”

Wil je meepraten? Graag! Laat hieronder dan je reactie achter.


Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Lichtenvoorde – De Draad van Wout Kemkens (Shaking Godspeed)

$
0
0

De Draad van Wout Kemkens (Shaking Godspeed)

Door

Gijs Wilbrink


Iedere maand e-mailt Gijs Wilbrink heen-en-weer met een Achterhoekse muzikant over wat hem of haar beweegt. Over plannen, ambities, dromen en angsten. In De Draad mogen we meegenieten van deze mailconversaties, waarin altijd één liedje van de muzikant zelf de rode draad vormt.

Deze maand schreef hij met Wout Kemkens van Shaking Godspeed, over hun nummer ‘I Wonder’. Kemkens en zijn band zijn dit jaar maar liefst twee keer te zien op de Zwarte Cross.

Shaking Godspeed – I Wonder


Van: Gijs Wilbrink
Aan: Wout Kemkens

Papi!

Zeg eens: eind van de maand, twee keer Shaking op de Zwarte Cross, op dezelfde dag. Wat is de bedoeling? Toen ik het hoorde, verheugde ik me op tenminste één ingetogen set waarin jij en Rocco de zoeperds op de cross stil proberen te krijgen met bezwerende akoestische voodoo, en daar tegenover dan een allesverwoestende avondshow. Maar jullie spelen in de Roadhouse én in Café Harder, twee podiums waar de versterkers volgens mij pas perfect afgesteld staan als ze na twee aanslagen in de fik vliegen. Standje episch. Wat zijn jullie van plan? Twee keer rammen? Of is deze informatie strict bandgeheim?

Misschien is het eigenijk ook wel fijn om niet twee totaal verschillende kanten van jezelf te hoeven tonen op één dag. Het voelt als artiest altijd een beetje schizo: overdag de gevoelige jongen met de mooie ogen, ’s avonds het doorgesnoven stadionbeest. Materiaal voor een Jambers-aflevering.

Deze afweging doet me denken aan wat je eerder hebt geschreven over schizofrenie. In een stuk voor nummervandedag.nl beschreef je ‘Future Boogie’ als “een schizofrene zoektocht in noten en melodieën.” En laatst deelde je ‘I Wonder’ op Facebook met het onderschrift “probably my favourite Shaking Godspeed song, a schizophrenic tune about isolation.” Waar komt deze schizo-fascinatie eigenlijk vandaan? Is het gewoon een mooi woord, of houdt het je echt veel bezig? Ik ben er erg benieuwd naar.

G.

Van: Wout Kemkens
Aan: Gijs Wilbrink

Hé Gijs,

Volgens mij zit dat schizofrene in ieder mens, in ieder geval in mij, niemand is absoluut dit of dat.

En niemand is te vertrouwen, haha.

Mijn nummers moeten zijn als mensen, of als mijzelf, met vele kanten en moods. Ik vind het cool wanneer een lied ‘werkt’ bij verschillende gemoedstoestanden van de luisteraar. Dat bedoel ik met schizofreen: je dacht het lied te kennen, maar ineens zie je het andere gezicht. Op deze voorwaarden ga ik trouwens altijd aan de slag met een basisidee, als het dat niet in zich heeft valt het eigenlijk altijd af voor het album.

Het is niet dat ik hier echt lang over moet nadenken, ik raak dan verveeld, verlies mijn interesse en vergeet het dan.

Wout

Zutphen – Drummerstok met Han Neijenhuis

$
0
0

Geboren te Brummen, woonachtig in Zutphen

Han Neijenhuis (1962)


Etta James Experience, Sonny Hunt, Leif de Leeuw Band, Tony Spinner, Superfly, Poundcake, Vangouw

Door

Mike Visser



Grip
Matched

Favoriete maatsoort
4/4

Favoriete genre om te spelen

Als het maar grooved!

Favoriete genre om te luisteren
Van rock tot roots. Ik heb een brede smaak.

Favoriete top 3 drummers (wereld)

      • John Bonham
      • Ian Paice
      • Cozy Powell

en verder nog Chad Smit, Matt Abts, Steve Gorman en heel veel anderen.

Leukste speelplek in de Achterhoek

Dru in Ulft, Schiller in Aalten

Leukste speelplek in Nederland

Boerderij in Zoetermeer

Welk optreden zou je graag nog een keer willen doen, en welk optreden zou je het liefst zo snel mogelijk vergeten?

Optredens die ik graag over wil doen zijn eigenlijk alle buitenlandse shows met Tony Spinner of Sonny Hunt. De eerste keer in Duitsland was ik bijzonder verrast door de aandacht en respect die het publiek daar voor de band en de muziek heeft. Heel aangenaam!

Het optreden dat ik het liefst vergeet was met Tony op een Tattoo Convention in Zeeland. We stonden er echt als behang te spelen. In onze pauze liet een of andere artiest zich een paar vleeshaken door z’n rug spietsen en vervolgens hing die daar te bungelen, precies boven onze backline. Niet meer doen dat soort optredens.



Heb je een voorkeur voor vintage spullen of speel je het liefst op de allernieuwste sets? En maak je daarin nog verschil als het gaat om live spelen of studio werk?

In de rockgeoriënteerde bands speel ik op een vette DW-kit. Die heb ik ook al meermalen in een studio-setting gebruikt. In The Etta James Experience speel ik momenteel op een middenklasser Sonor. Een veel lichtere sound, de set klinkt prima. Maar ik ben op zoek naar een andere (vintage) kit voor die band.

Welke drum annekdote mag in dit interview absoluut niet ontbreken?

Lang geleden, eind 1988, zat ik met m’n toenmalige band Vangouw in de Bolland Studio, met good old Alfred Lagarde als producer. Alfred dronk de hele dag door, maar was erg grappig en ontzettend inspirerend. Terwijl ik m’n drumpartij aan het inspelen was, kwam hij de opnameruimte binnen. Hij stond voor, wild mee te zwaaien. Zo leerde hij me dat drums moeten grooven, dat iedere klap raak moet zijn en dat je niet teveel moet spelen. Het zijn van die spontane lessen die je je hele verdere carrière meeneemt.

Waar ga jij je de komende tijd muzikaal gezien zoal mee bezig houden? En wat zijn je plannen voor de verdere toekomst?

Lekker doorgaan met de dingen die ik doe en uitkijken naar nieuwe uitdagingen.

Lichtenvoorde – Zwarte Cross 2015

$
0
0

Zwarte Cross 2015: hoe een rotsvaste formule elk jaar meer bezoekers trekt

Met ruim 150 deelnemers en een kleine 1.000 man publiek ging de eerste Zwarte Cross in 1997 de boeken in als een festival met geweldige sfeer en entourage. In 2015 tikt het festival bijna de 200.000 bezoekers aan.

Tekst: Stef Woestenenk en Anne Berentsen. Foto: Remie Stronks.



Door

Stef Woestenenk



Achterhoekers.

De Zwarte Cross. Geweldig.
Met Kas Bendjen speelde ik er jaren geleden en met MoonYard in 2013 op de Bayou.
Ieder jaar is de ZC weer grotere en gekkere ervaring en een plek waar je Behind The Corner veel bekenden tegenkomt! Iets om naar uit te kijken.

‘Ik doe even mijn motorlaarzen uit… Poeh, wat een lucht! Het ging lekker! Och een paar foutjes. Pa. Goed gespeeld!’

Bennie Jolink knikt bevestigend na de opmerking van zijn zoon Gijs. Ondertussen praat Hendrik-Jan Lovink ontspannen over de muziek met mij en mijn zoon Joas (9 jaar) achter de schermen na het optreden van de Motorband. Mede-organisator Ronnie Degen loopt even binnen en Jan Wilm Tolkamp knikt hallo. Joas een cola, ik een biertje.

Ik bedenk mij hoe bijzonder het is om zo’n groot festival te organiseren en ondertussen ook zelf te spelen. Alle rust en vooral ook veel plezier met elkaar. Een kort praatje met Normaal crewlid Vordenaar Henk ‘Poetsen’ Gosselink is in het zesuurjournaal nog te zien op de achtergrond bij het interview met Bennie Jolink. Tijd om verder te gaan. Hey Ho, let’s go!

Door

Anne Berentsen



Hoe groot is te groot?

Spontaan, gastvrij en minimaal een beetje gek. Zo staan ‘wij Achterhoekers’ al sinds jaar en dag bekend. In 1997 werden deze karaktereigenschappen voor het eerst gebundeld in een gezellig vriendenfeest: de Zwarte Cross. Door de jaren heen werd dit feestje spontaner, gastvrijer, heel wat gekker en vooral een heel stuk groter, met elk jaar een nieuw bezoekersrecord als gevolg.

Waar andere festivals elk jaar weer afhankelijk zijn van hun headliners, weet de Zwarte Cross elk jaar vooral een gevoel te verkopen. De formule is duidelijk: motorcross, een divers aanbod aan muziek, tenten die plaats bieden voor gezelschappen van 30 man tot aan duizenden, woordgrappen in overvloed, een aankleding die als sfeerverhogend kan worden beschouwd en natuurlijk vaste waarden als Jovink en Normaal. Sommige bezoekers lopen rond met programmaboekjes waarin ze hun muziekroute zorgvuldig hebben aangegeven, anderen zitten het hele weekend voor hun caravan met borrelnootjes en campingbier. Kortom: voor ieder wat wils.

Bravo voor het crisismanagement van de Feestfabriek.


Hendrik-Jan Lovink speelt diezelfde mooie (nog) zonnige vrijdag ook met de Backcorner Boogie Band.
We steken binnendoor en zijn op tijd. Een volle Bayou wil hun laatste optreden beleven!
Drummer Mike Visser is zoals altijd in vorm en zanger Erik Neimeijer blaast even uit achter het podium. ‘Hoi, alles oké?’. Even later zingt Erik weer vol overgave op het podium. Het is feest! Toetsenist Geo Wassink zit te genieten vanachter de toetsen. We lopen verder. Let’s go!

Het hoofdpodium maakt zich op voor Anouk. Joas en ik mogen gauw even kijken on stage.
We bemachtigen een paar drumstokken en kijken over duizenden mensen heen, die staan te wachten op de zangeres. We kijken elkaar even aan en denken waarschijnlijk hetzelfde.


We kijken elkaar even aan en denken waarschijnlijk hetzelfde

De zon schijnt zondag weer alsof het daadwerkelijk zomer is, maar de dagjesmensen worden net even iets anders welkom geheten. De iconische hemelpoort bij de ingang heeft het begeven en is vervangen door iets stormvriendelijkers. Gelukkig verzacht het gejuich vanaf de tribunes langs de Via Gladiola het leed een beetje. Ondertussen stroomt het veld voor het hoofdpodium vol voor het allerlaatste Zwarte Cross-optreden in de veertigjarige carrière van Normaal, vloeit het bier rijkelijk en gaat het festival weer verder alsof er niks aan de hand is geweest. Die veerkracht typeert niet alleen de organisatie, maar ook de bezoekers. Elk jaar heerst er weer een lekkere no-nonsense houding, want op dit festival weet iedereen dat je lekker jezelf kan zijn. Toch lijkt deze houding elk jaar wel wat af te zwakken.

Waar formules van andere festivals na jaren uitgewerkt lijken te zijn, blijft de Zwarte Cross zichzelf bewijzen. Elk jaar komen er meer bezoekers naar Lichtenvoorde voor hun Zwarte Cross-ontmaagding, die vervolgens met wijd open ogen wennen aan al het nieuws dat ze voorgeschoteld krijgen. Ruim 197.000 Zwarte Crossers bevolkten dit jaar het enorme festivalterrein. Dat zijn er, zoals elk jaar, ongeveer 10.000 meer dan het jaar ervoor. Een behoorlijk constante groei, maar wanneer houdt het op?

  • DSC_1261
  • DSC_1244
  • DSC_1067
  • DSC_1061
  • DSC_0952
  • DSC_0996
  • DSC_1006
  • DSC_0888
  • DSC_0538 (1)
  • DSC_0177
  • DSC_0152
  • DSC_0051
  • DSC_0028

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.


Winterswijk – Achterhoekers snakken naar elektronisch

$
0
0

Achterhoekers snakken naar elektronisch

De belangstelling voor elektronische muziek in de Achterhoek groeit met de jaren, ook op de Zwarte Cross.

Tekst: Meike Wessels. Foto: A Nice Try Production

Door

Meike Wessels


Sidney Samson, Ralvero, LNY TNZ, Miss Monica, Joost van Bellen, Proxy en Must Die. Een handjevol artiesten die de elektronische stage van de Zwarte Cross beklommen. Met succes, want de tent puilde uit van de feestvierende menigte. De belangstelling voor elektronische muziek in de Achterhoek groeit met de jaren, ook op de Zwarte Cross.

Met ongeveer tweehonderdduizend man op de teller is de Zwarte Cross weer flink gegroeid qua festivalgangers en geculmineerd tot de grootste in Nederland.  Het terrein telde 26 podia waarop in totaal tweehonderd bands en muzikanten hun werk de wereld in rockten, naast de achthonderd theaterartiesten.

Hijink: “Veel mails sturen, stalken en toffe plannen hebben. Dat is hoe ik ertussen ben gerold.”

Commerciëler dan voorgaande jaren

Hijink programmeert met plezier. Voordat de Zwarte Cross in zicht was, organiseerde hij al feesten in het dorp waar zijn roots liggen, namelijk in Winterswijk. In het begin programmeerde hij nog vrij alternatief, maar dit jaar kwam Hijink met een commerciëlere line-up. “Ik wilde kijken of het meerwaarde zou hebben als ik commerciëler zou gaan, maar ik merk dat de perfecte combinatie ergens tussenin zit”, legt Wilco uit.

Onderscheiding muzikale programmering

Volgens Hijink onderscheidde het festival zich de laatste jaren al flink als het ging om de programmering. “We waren al vroeg bezig met dubstep, drum and bass en techno. Genres die je niet zo snel zult zien op andere mainstream evenementen.” Hij merkt dat je daar gedurende het weekend omheen moet bouwen. Donderdagavond wilde hij voornamelijk de Zwarte Cross bezoeker aanspreken door middel van een breed aanbod aan muziek, zoals Electronische Dance Music. Zondag was de climax waarbij artiesten als Miss Monica en Joost van Bellen op het podium stonden. “Miss Monica zette een techno set neer van drie uur en dat is op een mainstream evenement ook niet heel normaal, maar dat ging prima. ’s Avonds stond Proxy op de planken en dat is ook gewoon hele vage harde electro. Dat is gewoon feest”, aldus Hijink.

Sfeer altijd nog nummer 1 positie

Wie als muzikant dit festival op de palmares kan schrijven draagt een gouden medaille. Desalniettemin ligt de hoogste prioriteit van de Zwarte Cross niet per se bij de muzikale programmering, want de totale sfeer scoort nog altijd de nummer 1 positie. “Dat is de kracht van de Zwarte Cross. Het festival trekt de bezoekers vanwege de beleving en niet vanwege de line-up. Als Pinkpop een jaar slecht programmeert of niet de grote namen kan krijgen, dan zie je dat gelijk aan de bezoekersaantallen.” Hijink heeft nog nooit ruzies of andere escalaties meegemaakt. Volgens hem komt dat door de uitstraling. “We zitten in de Achterhoek dus er is veel sociale controle. Als iemand iets raars doet dan wordt hij of zij meteen daarop aangesproken. Het is allemaal gewoon relaxed.”

Dat het festival bezoekers trekt die komen voor de beleving werd wel bewezen tijdens de afgelopen editie waarbij de regen met bakken tegelijk het terrein geselde. Ondanks het slechte weer haalde de Zwarte Cross alsnog een bezoekersrecord. Daar werd ook efficiënt op ingespeeld wat betreft de muzikale programmering. “Ik kreeg op zaterdagmorgen de vraag of de Dansvloer vroeger open kon. Ik heb altijd een invaller klaar staan voor het geval dat iemand ziek is of wat dan ook. Toen hadden we gelijk de mogelijkheid om nog een hele hoop bezoekers op te vangen.”

Echte clubsfeer creëren
De Dansvloer is namelijk een overdekte area die nu een nog grotere capaciteit heeft dan voorgaande jaren. Hijink wilde namelijk een echte clubsfeer creëren door de tent volledig af te sluiten zodat de visuals ten allen tijde goed uit de verf komen. “Op die manier stapt men een andere wereld in. Dat is beter dan dat iedereen weer half binnen of half buiten staat, zoals dat vorig jaar het geval was.”

“De Zwarte Cross heeft een identiteit van jewelste en dat is iets waar we trots op mogen zijn”, volgens Hijink. “Artiesten die een stage van het festival betreden, verlaten het terrein met een voldaan gevoel. Ik kreeg nog allemaal berichtjes van Miss Monica dat ze het fijn heeft gehad. Artiesten worden hier goed verzorgd, het podiumgeluid is super en de apparatuur is gewoon goed. The Oddworld stond zaterdagmiddag nog op Tomorrowland en diezelfde avond alweer bij ons. Hij zei dat hij beide festivals even vet vond. Dat is een groot compliment.”

De Dansvloer blijkt een geslaagd project te zijn. Al vanaf de eerste avond was de tent maximaal bezet zodat de één persoon eruit en de volgende erin-routine moest worden toegepast. “De Dansvloer kreeg meteen al bestaansrecht op de Zwarte Cross”, vertelt Hijink gelukkig.



“De Dansvloer kreeg meteen al bestaansrecht op de Zwarte Cross”

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

‘s-Heerenberg – De Draad van Kevin Raayman (De Boetners)

$
0
0

De Draad van Kevin Raayman (De Boetners)

Tekst: Gijs Wilbrink. Foto: Ariane van Ginneke / Arifocus Fotografie

Door

Gijs Wilbrink


Iedere maand e-mailt Gijs Wilbrink heen-en-weer met een Achterhoekse muzikant over wat hem of haar beweegt. Over plannen, ambities, dromen en angsten. In De Draad mogen we meegenieten van deze mailconversaties, waarin altijd één liedje van de muzikant zelf de rode draad vormt.

Deze maand schreef hij met Kevin Raayman van De Boetners, over hun nummer ‘A-j Moar Schik Hebt’. Raayman en zijn band waren dit jaar publieksfavoriet op de Achterhoekse Bandcompetitie en openden het Huntenpop festival in Ulft.

De Boetners – A-j Moar Schik Hebt


Van: Gijs Wilbrink
Aan: Kevin Raayman

Raayman!

Vier woorden spookten de hele Huntenpop-zaterdag door mijn hoofd: a-j moar schik hebt. Ik zag jullie show en was een beetje jaloers op de bizarre hoeveelheid schik op het podium. Bij ieder nummer lijken de mondhoeken van de bandleden nét iets meer omhoog te krullen, kijken jullie elkaar aan met nóg sterker fonkelende ogen, zijn de AC/DC-moves nog net iets joliger. Wat is jullie geheim? Is het leven van een Boetner altijd zo gemakkelijk en zorgeloos als jullie het doen lijken? Staan jullie op met een fruitsapje? Is er een magische band-yell voor ieder optreden? Vers gewassen haren?

Anyway, de show zorgde ervoor dat die vier Achterhoekse woorden mij eindelijk pakten. A-j moar schik hebt. Een oneliner die ik ken van vroegere klasgenootjes, voetbaltrainers of verre neven, maar die op de een of andere manier nooit in mijn vaste spreekwoordenrepertoire is beland. Hoe zit dit bij jou? Schrijf je een liedje als deze op basis van je eigen lijfspreuken, of luister je aandachtig naar je mede-Achterhoekers om ze af en toe op een gouden uitspraak te betrappen die je direct van ze kunt jatten, zodra je thuis je gitaar hebt gepakt?

Ik ben er erg benieuwd naar.

Gijs

Van: Kevin Raayman
Aan: Gijs Wilbrink

Moj Gijs!

A-j moar schik hebt… Ja, ik kan mij geen andere levensspreuk voor de band bedenken. Begonnen met de band als een geintje in 2011, nu op fucking Huntenpop in 2015. Dat hadden we nooit verwacht.

Het motto van de band is zoveel mogelijk schik maken, en het mooie is ook dat bij ieder bandlid het ‘schikgehalte’ enorm groot is. Ook de drang om dit te met z’n allen te doen is bij iedereen 100% en dat draagt bij aan onze uitstraling op het podium. En tja, festivals als Huntenpop zijn erg bijzonder en tof om te spelen. Daar kun je moeilijk niet bij gaan stralen!

Is er een geheim? Ik denk het niet. De simpelheid en vriendschap maken het allemaal heel ‘gewoon’ dat dit gebeurt. We zijn allemaal vrienden van elkaar, al voor het ontstaan van de band. Alle voorbereidingen, repetities, discussies en dergelijke verlopen allemaal op een natuurlijke wijze omdat wij zo vertrouwd met elkaar zijn. Voor de opkomst het setje bespreken, even elkaar nog attenderen op details, gezamenlijk een biertje en dan vol gas het podium op.

Het schrijven van nummers in het Achterhoeks gebeurt deels door eigen lijfspreuken en deels door regionale uitspraken. Een van de meest gebruikte is JHIE! Een ‘s-Heerenbergse kreet zonder een duidelijke betekenis. Een oerkreet van vreugde. JHIE! Het leek ons grappig om dit woord af en toe te gebruiken in onze nummers. En het staat prominent op het drumvel van onze drummer. Maar ‘A-j moar schik hebt’ is vanzelf op tafel gekomen. We zochten een passende en alleszeggende albumtitel voor onze eerste plaat die het gevoel van de band omschreef. ‘A-j moar schik hebt’ was meteen de eerste titel die bleef plakken.

Oja, daarna hebben we er maar meteen een nummer over geschreven.

Kevin

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, muziekwinkels, oefenruimtes, muziekscholen etc. Lees hier meer over lid worden.

Dinxperlo – Next, next, next

$
0
0

Next, next, next.

Door

Rocco Ostermann


Veel mensen zien het leven als een podium, en sommigen, waaronder veel krakkemikkige bejaarden, zelfs als een schavot. D’r zijn legio mensen die absoluut ruim op tijd bij een bruiloft willen arriveren, ongemakkelijk als ze zich voelen om een entree te moeten maken bij een gevulde zaal. Ze willen niet opvallen. Dát moment bepalen ze zélf wel, bijvoorbeeld door een flink aantal alchoholische versnaperingen achter over te kieperen, om dáárna schuimerig de 118e versie van hun favoriete grap of anekdote te vertellen. We kennen ze wel. Niet iedereen heeft het natuurlijke instinct van een showbizzdier. Als bij het openen van de koelkast het lampje aanspringt, en men begint subiet met een dartel dansje!? Ja, dan zit het wel goed. Maar de meesten gebruiken een ‘schuurmiddeltje’ om de pieken van hun plankenkoorts wat af te vijlen. Zo óók een percentage muzikanten natuurlijk. ’t zijn nét mensen.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, muziekwinkels, oefenruimtes, muziekscholen etc. Lees hier meer over lid worden.

2015 | Zomerfestivals in de Achterhoek

$
0
0

2015 | Zomerfestivals in de Achterhoek

Tekst: Hans Mellendijk. Foto: Remie Stronks (Behind the Corner), Theo Peppelman en Rini Scholten.

Door

Hans Mellendijk


De Zwarte Cross, dit jaar was ik er op de omstuimige zaterdag. Voor ’t eerst als bezoeker. Via de prachtige hemelpoort werd de Exodus vanuit het achtergestelde oord Varsseveld via diepe dalen, omwegen, lek ventiel en dus wind uit de band eindelijk volbracht.

Plotsklaps ook een onverwachtse herinnering aan het allereerste Varsseveldse Erbarmen Festival (1981) -waar het publiek via de zij-ingang de muziekkoepel op het festivalterrein binnentrad en door het al aanwezige publiek werd toegejuicht.

Reminiscenties die werden teruggehaald door applaus vanaf de tribune langs de ‘Via Gladiola’ richting ‘Het Beloofde Weiland’. Een geweldig begin van mijn eerste vakantiedag. Geen CREWparkeerkaart of ARTIEST-topentertainmentpolsbankje zoals de afgelopen jaren het geval was omdat ik daar verplichtingen was aangegaan op de theaterweide.

“I-j bunt toch’n niet van suker. Jao, jao!” “Moar waterkelde en rilleregheid drif mi-j toch mooi naor huus opan.”

Zonder appels met peren te willen vergelijken is het typerend dat in de Achterhoek twee zomerfestivals te weten: de AST (Achterhoek Spektakel Toer [Hans en Rita Keuper]) en de ZC (Zwarte Cross [Gijs en consorten]) beide hun drijfveer en oorsprong hebben in dezelfde jeugdervaring van de organisatoren. De romantiek van de jaarlijkse terugkerende kermis en het circus in het dorp. Toen ik met mijn gezin van Amsterdam terugkeerde in de Achterhoek schreef ik in 2006 er het volgende over Verhuissores en spek op de takel>
Frans Miggelbrink is één van de spreekstalmeesters op de Zwarte Cross. Theatermaker Theo Soontiëns zag ik drie jaar geleden grapjassend rondlopen op de theaterweide met de dichter Hanz Mirck. In het Flickr-fotoarchief van het Erbarmen Festival maakt de 12 jarige Gijs Jolink de eerste schreden op het podium. Op dat 3e Erbarmen festival zie ik ook Frans samen met Theo (Duo Jeugdvreugd) stunten op een mobylette. Hè? Wat zie ik nu?

Zijn in 1983 al de kiemen gelegd voor dat grandioze weergaloze theater-, muziek- en motorspektakel genaamd Zwarte Cross?


Fotograaf Ronald Falke bezocht het Huntenpopfestival in het DRU-Park te Ulft, op 14 en 15 augustus. Ook daar aandacht voor andere subculturen qua eten, theater en muziek in het randprogramma. En dankzij Huntendwarspop zijn er samen met de stichting Dwarswerk faciliteiten gerealiseerd waardoor zowel in de programmering als logistiek voor mensen met een beperking het er ook goed toeven is. Al jaren (sinds 1994) is de Huntenkring een belangrijke pijler. De Businessclub is als geheel hoofdsponsor van Huntenpop. Een bijzondere constructie, uniek voor Nederlandse festivals, wel bekend in het voetbal.

Geen festival kan na de bezuiningen zonder een goed georganiseerde sponsorenondersteuning.  Ja, het kleinschalig ‘nDrom de opvolger van het Erbarmen Festival kan met eigen bijdragen zien bòkse umhoog hollen. Waar dit jaar Dries Bijlsma ook weer eens stond als lid van Firma Weijland. Ooit (1986) als drummer zie ik hem ook debuteren op het roemruchtige podium voor aanstormend talent dat het Erbarmen Festival heet. Zie hier voor meer Het Zesde Erbarmen Festival > en die op Huntenpop dit jaar ondanks het noodweer de show stal in de modderige umwelt van het Oude IJsseldal. Een thuiswedstrijd met zijn makkers van Typhoon. Vorig jaar verscheen bij Uitgeverij Fagus t.g.v. de 25ste editie van Huntenpop een door Guido Kobessen geschreven gedegen overzicht van de Huntenpop geschiedenis; HuntenPop 25 edition. Een aanrader voor de liefhebber (ISBN 978-94-91634-19-2) en gratis voor nieuwe leden van Behind the Corner!


Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Behind the Camera – Huntenpop 2015

Mañana Mañana 2015. Een driedaagse medicine show in Hummelo

$
0
0

Mañana Mañana 2015. Een driedaagse medicine show in Hummelo

Door

Bert Scheuter


Mañana Mañana 2015 zit er weer op. De twee voorgaande jaren was mijn agenda volgespijkerd en dus was ik er pas dit jaar voor het eerst, op zaterdag en zondag. Gelukkig kon ik de geschiedenis vanaf de eerste editie in 2013 enigszins volgen via het wereldwijde web: vooral aan de foto- en videodraden hangen daar mooie sfeerschetsen. Het idee dat ik iets miste had dus twee jaar geleden al stevig post gevat, met de bijbehorende frustratie. De hoogste tijd om te gaan zien en horen met eigen ogen en oren.

Mede gevoed door die schetsen op het web, heb ik de dagen voor Mañana Mañana al een schoolreisjesgevoel. Er dient zich een déjà vu aan, een vermeende eerdere beleving die stamt uit begin mei 1970, de dagen voor Hemelvaartsdag. Ik ben dan vijftien en in opgewonden afwachting van de derde Popmeeting in Lochem. Dat ik van beide festivals de eerste twee afleveringen miste is een bijkomstigheid, belangrijker is het beeld dat ik mij vooraf vormde. In 1970 was het verschijnsel ‘popfestival’ nog jong, de eerste keer ‘Lochem’ in 1968 schijnt zelfs een van de eerste Europese popfestivals te zijn geweest. Mijn jongensbrein stelde zich een mix voor van gekende sensaties. Een circus van nieuwe muziek, een kermis van de tijdgeest, een volksfeest van hippe smaak, een jaarmarkt waar het strijkje voor het dubbeltjesdansen was vervangen door blues-, rock-, folk- en undergroundbands. Maar voordat ik mij laat verleiden tot een gloedvol verhaal over die Popmeeting laat ik het er nu even bij dat mijn jongensbrein op die Hemelvaartsdag het grootst mogelijke gelijk kreeg. ‘Dauwtrappen’ werd in de jaren daarna synoniem met ‘Lochem’.

Én natuurlijk de kuierende, keuvelende, bonte familie Van Piepjongtotstokoud die hier samen van het leven geniet.

Waarmee ik meteen bij een volgende gedachtegang ben die gedurende mijn uren op Enghuizen steeds meer post vat: Mañana Mañana is in sfeer en geest door en door Achterhoeks. Wij hebben daar het toverwoord ‘gemuudelijk’ voor. Dat die gemuudelijkheid kennelijk tot ver buiten onze landstreek aanspreekt, gezien de bezoekers die van heinde en verre op Hummelo opan komen moeven en schoeven, is natuurlijk alleen maar mooi. Want waar is de regel van Thé Lau beter op zijn plaats dan hier: ‘Open, open, open moet het zijn’. Ik sprak Gijs Jolink op de donderdagavond voordat het feest op vrijdag los ging. Hij zei er iets over: “Wij willen graag een breed publiek, maar we vinden het ook heel erg belangrijk dat de buurt, de luu uut Hummel en umgeving zich hier thuus vuult”. Het is een van de indrukken die ik van Mañana Mañana over houd: het is een ontspannen lokale jaarmarkt, open voor en naar de hele wereld.

Ik sta er ‘s middags over na te denken bij het optreden van The Deslondes op de Veranda, een heerlijke band, die een vlotte eigengereidheid meegeeft aan de eeuwige waarden van country en de southern blues en soul. Levon Helm doemt daarbij op in mijn hoofd, de in 2012 overleden drummer van The Band. Een paar jaar geleden zag ik een van zijn laatste interviews waarin hij met zijn slepende zuidelijke accent, maar door kanker aangetaste stem weer eens liefdevol sprak over de muzikale invloeden uit zijn jeugd in Marvell, Arkensas. Over de restanten van de oude reizende medicine shows die het stadje met veel oorspronkelijke muziek en bombarie aandeden en iedereen deed uitlopen. Het was dat soort jaarmarktsfeer, die Helm in de muziek van The Band plantte. Het is de authenticiteit van muzikanten die een rijke bron achter zich weten: kennis en beleving van hun muzikale roots. Hoe divers het muzikale aanbod op Mañana Mañana ook was, het viel mij op dat veel wat ik hoorde dat soort authenticiteit kende. Als de Hummelose medicine show die muzikale lijn weet door te zetten ben ik er nooit meer weg te slaan.



Als de Hummelose medicine show die muzikale lijn weet door te zetten ben ik er nooit meer weg te slaan.

In de nacht van zaterdag op zondag valt een plens regen op de Achterhoek. Op zondag betreed ik Mañana Mañana met een vriendin en haar twee jonge kinderen die al na twee minuten, juichend van plezier, tot over hun enkels de plassen aftasten. Mooi zo, denk ik, dit gaat weer een andere dag worden! Een andere beleving, vanuit een ander perspectief: dat van de ouders met kleine kinderen. Ik zie onmiddellijk waarom dit festival voor hen zo aantrekkelijk is. Kort gezegd komt het hierop neer: het Mañana Mañana tempo past precies. Ik herinner mij de tijd toen onze eigen kinderen de peuter- en kleuterleeftijd hadden. Ze dwingen je als het ware tot een herformulering van je flitsende jaren zonder hen: ontspannen, veel tijd nemen, van kleine dingen genieten, overzichtelijk speelterrein (de Efteling was eigenlijk veel te groot), je verbazen over hun belevingswereld én hun speelgoed: met zandkorrels, grashalmen, takjes, bloemblaadjes en modder kunnen ze zich uren vermaken. Precies dat alles en meer vinden die kinderen hier. En de ouders genieten dubbel, want die weten zich ook nog eens aangenaam ingebed in hún belevingswereld.

Mañana Mañana is natuurlijk één grote speeltuin, maar daarbinnen is er ook nog een kinderspeelperk: gelukkig ook weer verre van doorsnee. De kinders kunnen er, tot aan de grens van hun durf, klimmen op boomstammen, water oppompen en door gootjes laten lopen, aan een tokkelbaantje hangen en vooral: zelf bedenken wat ze willen. Aan de overkant van de vijver, op het blotevoetenpad van natuurmonumenten ontdekken ze het stro. Niet alleen aan hun voeten, je kunt het ook omhoog gooien en je onder laten dwarrelen. Een zeepbellen-act brengt de één tot stille verbazing en de ander tot een woest spelletje zeepbellentikkertje. Een uurtje vissen aan de waterkant met een echte hengel levert een ware vloed van indrukken op in de kinderkoppies. Niet eens zozeer die hengel, maar ook de waterplanten, de insecten, de spiegelingen …

Een uurtje vissen aan de waterkant met een echte hengel levert een ware vloed van indrukken op in de kinderkoppies. Niet eens zozeer die hengel, maar ook de waterplanten, de insecten, de spiegelingen …

Mañana Mañana is natuurlijk één grote speeltuin, maar daarbinnen is er ook nog een kinderspeelperk: gelukkig ook weer verre van doorsnee.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Tweede Dag van de Achterhoekse Popmuziek op 28 november 2015

$
0
0

Tweede Dag van de Achterhoekse Popmuziek op 28 november 2015

Café’s, podia, muziekwinkels, platenzaken en bands gezocht om deel te nemen

Door

Meindert Bussink


Dag van de Achterhoekse Popmuziek #DAP15

Met Recordstore Day staat heel Nederland een hele dag stil bij de LP, de CD, de platenzaken en de bands die daar hun volledige passie en energie in steken.

Op zaterdag 28 november wordt voor de tweede keer bij de “Dag van de Achterhoekse Popmuziek” (DAP15) de Achterhoekse popcultuur op een voetstuk geplaatst. Met bands, expo’s, een grote muziekmarkt met elpee’s, cd’s, merchandise etc van louter Achterhoekse bands en muzikanten wordt de succesvolle Achterhoekse popcultuur gevierd.

Het initiatief van DRU Cultuurfabriek, Behind The Corner, Poparchief Achterhoek en Liemers (PAL), Bandjes Kieken en vele anderen biedt de gehele dag verschillende progamma-onderdelen door de Achterhoek en besluit met een vol avondprogramma in de DRU Cultuurfabriek in Ulft.

Activiteiten tot dusver:

    • Finale: Muziekmarkt, Danvil, Shock Royal, Iso Squad, Hooked on 8erhook – DRU Cultuurfabriek Ulft
    • Expositie “De Kinks Komen – Beat in Winterswijk” – museum Kunst Ende Winterswijk
    • Open studio – S&K studio (Dick Kemper) Doetinchem
    • Open studio / ‘instore concert’ – White Noise Studio Winterswijk
    • Hooked on Plugged – ‘secret places Around the Corner’ o.a. Zutphen
    • Komende tijd nog veeleer meer!


Doe mee!

Café’s, podia, muziekwinkels, platenzaken, bands, politici en muziekliefhebbers uit de Achterhoek zijn van harte welkom om met eigen initiatieven het programma van 28 november aan te vullen en zich te melden via meindert@behindthecorner.nl. Het programma wordt in de komende maanden nog verder uitgebreid, maar op dit moment staat dit alvast op stapel!

DRU Cultuurfabriek Ulft

De finale van de DAP vindt plaats in de DRU Cultuurfabriek in Ulft met onder meer de eenmalige reünie van Danvil en optredens van Shock Royal, Iso Squad, Hooked on 8erhook met diverse gastmuzikanten.


Expositie “De Kinks Komen – Beat in Winterswijk” in museum Kunst Ende Winterswijk.

In de maanden oktober en november organiseert het PAL in samenwerking met Vereniging Het Museum in Winterswijk de tentoonstelling “De Kinks Komen – Beat in Winterswijk”, een expositie over het optreden van de bekende Engelse beatgroep The Kinks in het Winterswijkse Feestgebouw, dit najaar precies vijftig jaar geleden.

De opening van de expositie zal plaatsvinden op donderdag 1 oktober om 19.30 uur in Museum Kunst Ende, Misterstraat 94, Winterswijk

Danvil

Peter Aalders / Gunter Giesen / Fred Vooght


ISO Squad is een gelegenheidsformatie met Doetinchemse muzikanten die voor de expo “City Heroes of Music” van fotograaf Andre Brands geportretteerd zijn. De vier muzikanten Marco Nash (zang), Pascal Timmesen (drums), Sjoerd Chevalking (gitaar) en Vincent Wassink (bas) worden aangevuld met Daan Mooren (DJ Danjah) en komen ook eenmalig nog een keer samen.


De muziek van duo Shock Royal evolueert van pure eenvoud met drums, toetsen en bas tot een kolkende stijl gestuwd door vette beats, met onweerstaanbare groovy baspartijen en tricky zanglijnen. Shock Royal was in 2008 finalist Grote Prijs van NL en heeft afgelopen jaren op vele festival en in popzalen gespeeld.


Verkoop je dozen met CD’s en EP’s op de grote muziekmarkt!

Verkoop je dozen met CD’s en EP’s op de grote muziekmarkt

Ook aanwezig zijn met je band tijdens de dag van de Achterhoekse Popmuziek? Poppodium DRU Cultuurfabriek, Behind The Corner, Poparchief Achterhoek en Liemers, Wim’s Muziekkelder, Jasper Muziek en Bandjes kieken organiseren een grote muziekmarkt met CD’s, LP’s en merchandise van louter Achterhoekse bands en muzikanten, maar ook met echte instrumenten.

Laat dus nu eindelijk die shirtjes drukken, breng die EP uit, haal de merchandise-box uit het busje of zoek op zolder die ouwe meuk weer op. Deelname is gratis! Alle opbrengsten gaan naar de bands/muzikant. Begin november worden de diverse inleverpunten in de regio bekend gemaakt en kan je je aanmelden. Tot die tijd: “verzamelen maar!”

Hooked is de Achterhoekse roulatieformatie met jonge hunde en ervaren rott’n van Behind the Corner oprichter en gitarist Meindert Bussink. In telkens wisselende formaties speelt de in Varsseveld getogen Zutphenees Achterhoekse popmuziek en ambiteuze evergreens van de inspiratiebronnen van zijn tijdelijke bandleden.

Bussink deelde sinds 2013 al met meer dan 70 Achterhoekse muzikanten het podium en speelde onder meer nummers van Magic Fish, Kayak, Normaal, Shaking Godspeed, Vandenberg, Birth of Joy, Boh Foi Toch, Automatic Sam, Soylent Green, Brainbox, Dialogue, Tenement Kids en nog heel veel meer.


Doe mee!

Café’s, podia, muziekwinkels, platenzaken, bands, politici en muziekliefhebbers uit de Achterhoek zijn van harte welkom om met eigen initiatieven het programma van 28 november verder aan te vullen en zich te melden via meindert@behindthecorner.nl. 

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.


Groenlo – Drummerstok met Han Mali

$
0
0

Geboren te Groenlo, woonachtig in Groenlo

Han Mali (1959)


O.a. Tim Disney band, Ben Lukassen, Boh Foi Toch, Old Ni-js

Door

Mike Visser


Wanneer kwam je voor de allereerste keer in aanraking met drums?

“Dat was in de speelgoedwinkel van mijn ouders. Daar stond rond de sinterklaastijd een speelgoeddrumstel van karton. Het was al snel duidelijk dat dat hetgeen was dat op mijn verlanglijstje zou komen te staan. Sinterklaas was zo lief om mij dat inderdaad cadeau te geven. De vreugde was van korte duur. Binnen een dag was het drumstelletje al stuk.”

Wanneer begon je zelf met drummen, en welke route heb je sindsdien afgelegd wat betreft oefenen, het volgen van lessen etc? Met welke muziek speelde je in je deze tijd bijvoorbeeld het liefst mee?

“Wat ik me kan herinneren ben ik rond mijn negende jaar met potten en pannen en later met een plastic speelgoeddrumstel zo’n beetje begonnen. Elke vrijdagmiddag de radio keihard aan en maar proberen iets ritmisch te doen.

Zo rond mijn veertiende jaar heb ik mijn eerste echte drumstel gekocht. Met de live LP van Rare Earth heb ik op het nummer Get ready de eerste serieuze poging gedaan om de vierkwartsmaat onder de knie te krijgen. Dit liedje duurde de volle vijftien minuten van kant één van de LP.

Al spelenderwijs heb ik het drummen mezelf een beetje aangeleerd. Ik mocht van mijn ouders drumles nemen maar dat vond ik (recalcitrant als ik was) niet nodig.

Veel later, zo rond mijn twintigste kwam ik toch tot de conclusie dat les nemen toch wel een goed idee zou zijn. Via een advertentie ben ik bij Gerard Overbekking terecht gekomen. Op dat moment spelend bij Allicht en zeker voor die tijd de meest inventieve/ swingende top 40-drummer van de Achterhoek. Hij heeft me wegwijs gemaakt in de wereld van triolen paradiddels en stoktechniek. Zijn oefeningen gebruik ik nog regelmatig. Rock / fusion / blues en pop muziek waren toen al mijn populaire muzieksoorten. (denk aan Deep Purple/ Joan Armatrading / Little Feat / Solution / Rory Gallagher. De legendarische Rockpalasst nachten waren bij mij zeer populair.”

Neem ons eens mee in je band verleden en heden..

“Hier een aantal bandjes op een rij. Jaartallen en de precieze periodes heb ik daarvan nooit bijgehouden.

Carbon Acid / Riggel / Stöppelbörd / Ricochet / Prins Beatrixband / Gentband / Tim Disney band / Ben Lukassen / Memphis Experience /The Pianohouse / Warboel / Boh Foi Toch / Old Ni-js.”



Heb je een voorkeur voor vintage spullen of speel je het liefst op de allernieuwste sets? En maak je daarin nog verschil als het gaat om live spelen of studio werk?

“Een drumstel / instrument, moet gewoonweg goed klinken. Met vintage heb ik niet zoveel. Vaak oude (opgeknapte) meuk, waar je gezien de hype veel te veel geld voor betaalt. Veelal klinken ze als een stel kartonnen dozen en dan ook nog een theedoek eroverheen! Ik begrijp daar niet veel van. Als het al ‘pokkerig’moet klinken, speel dan echt op een kartonnen doos. Mijn ervaring is dat het versterkt goed kan klinken. Ik geef de voorkeur aan de nieuwere sets. Geen gedoe met loszittende spanschroeven of schuivende basdrums. Ik ga voor betaalbare degelijkheid en een goede klank.”

Huidige set up:

    • Boh Foi Toch – Yamaha Beechcustom 22,10 en 14 inch. Yamaha maple custom 14×4,5 snaredrum.
    • Old Ni’js – DS custom made full maple. 22, 10, 12, 14 floor. 14x 4,5 maple snare


Met vintage heb ik niet zoveel. Vaak oude (opgeknapte) meuk, waar je gezien de hype veel te veel geld voor betaalt. Veelal klinken ze als een stel kartonnen dozen en dan ook nog een theedoek eroverheen!

Welk optreden zou je graag nog een keer willen doen, en welk optreden zou je het liefst zo snel mogelijk vergeten?

“Het optreden op een personeelsfeest in zaal Boode in Bathmen in (zal rond 2000 geweest zijn) met Boh Foi Toch, wil ik zo snel mogelijk vergeten. Werkelijk alles ging er mis. De complete PA installatie en monitoren deden niet wat ze moesten doen. We kwamen gewoonweg niet aan spelen toe. Op het laatst toch snel wat in elkaar geflanst maar het feest was al niet meer te redden.

Het optreden wat ik nog wel eens over zou willen doen is het optreden met Riggel in Hengelo (O). We speelden daar in een jongerensoos voor welgeteld 1 man publiek en die was nog knetterstoned ook. We speelden wèl de sterren van de hemel.”


Waar ga jij je de komende tijd muzikaal gezien zoal mee bezig houden? En wat zijn je plannen voor de verdere toekomst?

“De komende tijd ga ik me richten op de voorspeelmiddag van de Trommeltoko drumleerlingen . Dit is een jaarlijks terugkerend gebeuren waar de ouders en andere belangstellenden een kijkje krijgen in de drumkunsten van mijn leerlingen. De leerlingen worden daarbij ondersteund door live-muzikanten zodat ze een idee krijgen in een echte band te spelen. Daarnaast Ga ik me bezig houden met mijn eigen Trommeltoko jubileum. Mijn drumlespraktijk bestaat twintig jaar. Het voornemen is om dit te vieren met een muziekinstrumenten rommelmarkt en een drumclinic. Voor de rest natuurlijk zoveel mogelijk optreden want muziek maken is en blijft mijn passie.”


Grip
Matched & Traditional

Favoriete maatsoort
6/8 feel spelen in een 3/4 maat. Dan krijg je vaak verrassende verschuivingen

Favoriete genre om te spelen
Blues / Pop / Rock / Latin

Favoriete genre om te luisteren
“Veel van alles. Ook lekkere tegendraadse muziek. Denk aan G-love and the special sauce. Tom Waits, Robert Plant.”

Favoriete top 3 drummers (wereld)

    • Steve Gadd
    • Ritchie Hayward
    • Hans Waterman

Leukste speelplek in de Achterhoek

“Dé plek waar je als muzikant welkom bent en met respect behandeld wordt. De Boerderij in Beekbergen.”

Leukste speelplek in Nederland

“Eén van die plekken is café Braakhekke in Bathmen.”

Lesboek dat iedere drummer moet checken?

Lesboeken over stoktechnieken

Grootste inspiratiebron

    • Gerard Overbekking
    • Rob Kloet
    • Ritchie Hayward

Wat is je favoriete muziekfilm / documentaire?

“Allereerste Rockpalasstnacht van 1977 met Little Feat. Het drumwerk van Ritchie Hayward heeft bij mij een onvergetelijke indruk gemaakt.”

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

In memoriam – Lintelo’s paradijs i’Varca

$
0
0

In memoriam – Lintelo’s paradijs i’Varca

Op 24 oktober 2015 is dé i’Varca reünie. Bij dezen een stukkie in het Achterhoeks over een mij dierbare zuipkeet in ’t schoone Achterhoekse. “i’Varca”.

Door

Rocco Ostermann


I-j bunt een écht Achterhoeks puberhaentjen ewest, a’j ow tot bloedens toe de wiesvinger hebt kapotgeslagen, omdat ‘t stoer was om zó de beugel van een halve liter Grolsch d’r af te meppen. En dat leerden i-j allemoal bi-j I’Varca.
Ik had veur mien gefuul amper de kartönnekes en de wasknippers uut de räder van mien stalen ros gehaald, of ik ging as 15 jörigen dan veur ‘t eerst van mien lèven uut. Noar Lintelo’s paradijs I’VARCA, de beroemdste zuipkeet ‘avant la lettre’ van de Achterhoek. Ooo, wát spannend. Ik had er al zovölle oaver geheurd, en now was ‘t dan end’lek zowiet. Aldrejekus, ik was zo opgewonden!’t Lek wel asof d’r um de paar seconden een emmer kold water oaver miene rugge werd gekieperd, terwijl d’r van binnen een vreugdevuur brien. Ik vuulden mi-j as een éénjörig kalf dat veur ’t eerst in zien lèven een sappige weide zöt, én d’r in stöf as een dol rodeopeerd met onmundigen jök. Joa, zo vuulden ik mien a’k d’r an terugdenk. Op een prachtigen zoaterdagoavend in juni ginge wi-j met z’n allen (bi-jnoa de hele A- juniorenselectie van SVDinxperlo) op de fietse deur ‘t pittoreske Heurnse landschap.

Hoe dan ook, doar kwamme wi-j an. De ni-je lichting ‘bonte honden! ’t Was óók doar bi-j I’varca, da’k pas veur ‘t eerst écht op Aaltens begon te letten. ‘kHhad al gauw een paar kameröde uut die contreien, en ik zei veur de joeks wel ‘ns tegen ze: ”As d’r één van jullie ooit in gebarentaal zol motten leren proaten, dan zal dat d’r waarschijnlijk uutzien asof i-j motorisch gestoord bunt of niet!?” Een anderen makker van mien proaten zóó snel, dat as den dat in den gebarentaal had motten doene, hatte geheid um de haverklap ziene beide arme uut de kom gehad. Now nuumt ze dat ADHD, toen niet. Toen wasse gewoon een onrustigen briggel, ’n nerveuzen kriebelkonte.

Bi-j I’varca kek ik oademloos noar de deerntjes, na klar!! Noa mien eersten langen tongzoen dacht ik da’k de kaak op slot had, en de week d’r op wel met de tonge noar fysiotherapie zol motten. Jeetje as een bok op de haverkiste ging’k d’r op! Allemachtig, moar ik kek óók gebiologeerd noar de hardrockgitaristen met hun batermuziek den’k veur ’t eerst in’t oorschelpsken kreeg gegòten, en ik dacht de ganse tied: ‘Da wil ik óók!’, en ,’Hoe könt die jankplank-gastjes toch in vredesnaam anderhalf uur lang al die vakjeswisselingen onthollen?’
Fascinerend von’k ‘t, en niet völle later ha’k de gitaar van mien bruur geconfisceerd. En ik bun d’r nooit meer met gestopt.

En dan an ‘t end van de oavent ‘n deerntjen noar huus brengen! Ge-wééééldig! I-j vuulden ow een koning! En dan wat later totááál de weg kwiet wèn, in meerdere opzichten. Deur ‘t bier, deur de vlinders, én op de terugweg ’t geografische aspect. En dát alles bi-j mekare, was weer een ervaring an sich.
Buuten kroppen d’r wat deur de modder, dansten in plassen braaksel, werden bezoppen van ‘t spoor gesleurd, en ik? Ik maakten mien dus op um mien eerste möpken noar huus te brengen. Loat ik now moar niet zo doen, asof ik d’r mien wieters nog völle van kan herinneren. Da’s helaas niet zo, want op den zelfden oavent drukte d’r iemand mi-j iets bruuns in mien knuuste, dat lek op ‘n fossiel maggiblöksken.

Volgens mi-j kan ik van elken zoaterdagoavent bi-j I’varca, wel ‘n verhaaltjen schrieven. Ik vond ’t een geweldige tied, en ’t stemt mien onmundig treurig dat ’t ding is afgefikt.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Doetinchem – Techno en Achterhoek: een gecompliceerde relatie

$
0
0

Techno en Achterhoek: een gecompliceerde relatie

Techno-dj en producer Roel Salemink aan het woord.

Tekst: Meike Wessels. Foto: Roel Salemink (persfoto) en A Nice Try Productions.

Door

Meike Wessels


Techno en de Achterhoek. Twee prachtige woorden verwikkeld in een gecompliceerde relatie. Wie ernaar zoekt, zal weinig vinden. Helemaal onvindbaar is het echter niet. “Achterhoekers willen muziek niet te moeilijk hebben denk ik. Het liefst snel, simpel en hard”, vertelt techno-dj en producer Roel Salemink.
Een kalm windje verplaatst zich over Doetinchem en er heerst een grote kalmte over het Simonsplein. Het terras van café de Bank is gevuld met enkele gasten en gesierd met openstaande parasols. Een gloed van warmte overheerst bij binnenkomst. Daar zit Roel Salemink samen met zijn zoontje die zich richt op een klein mobiel scherm.

Roel Salemink
Salemink is al jaren werkzaam in de techno scene en bracht onlangs een artiestenalbum uit op het label van technobaas Carl Cox. In samenwerking met Drumcomplex treffen we hem regelmatig op feesten als Awakenings en clubs als Tresor. Met deze mijlpalen op de teller is Salemink nog altijd woonachtig gebleven in Wieken, een klein buurtschap in de voormalige gemeente Gendringen.

Toffe en relaxte regio

De succesvolle dj voelde zich nooit genoodzaakt te verhuizen naar het westen – waar de scene in overvloed aanwezig is. “Die vraag wordt me vaak gesteld. Veel mensen zeggen dat ik het gewoon moet doen omdat ik dan veel meer kan draaien.”
Salemink  blijft echter bij zijn standpunt. Hij bestempelt de Achterhoek als een toffe regio, vindt het relaxed om er te wonen en is trots dat hij er vandaan komt. “Ik vind Amsterdam een fijne plek en het leven in de stad trekt me ook wel. Als ik daar had gewoond, was de kans wel groot geweest dat ik ergens een residentie had gehad, dat is hier een stuk lastiger.”

Magnifique

De residentie in Amsterdam maakt plaats voor de Achterhoek. Salemink houdt al bijna tien jaar feesten in de DRU fabriek onder de naam ‘Magnifique’ samen met Gijs Haccou, onder andere programmeur van het culturele centrum en Festivaart. Het concept is ontstaan in het Terborgse P8 en doet uitstapjes naar Festivaart en 22/24. “Dat laatste was helaas geen succes”, voegt hij eraan toe.

“Als er op een gegeven moment platen van je uitkomen die het goed doen, maakt het niet meer uit of je uit Amsterdam of Gendringen komt. Het gaat tegenwoordig allemaal via Beatport of iTunes dus programmeurs zien je dan toch wel.”

Van gerenommeerd naar locals
Eerder stond het programma van het concept voornamelijk gevuld met gerenommeerde artiesten als Marco Bailey, Secret Cinema en Bart Skils, maar Salemink merkt dat lokale dj’s meer bezoekers trekken en programmeert daarom minder groot dan voorheen. “Soms boeken we wel eens artiesten die niet zo vaak draaien omdat zij weer vrienden meenemen. Je merkt dat het daardoor veel drukker wordt en de kosten zijn daarbij een stuk lager.”

Tijdens de jubileumeditie hebben Salemink en Haccou nog wel een heerlijke verrassing op het menu staan, namelijk een flinke headliner, die back to the roots gaat draaien in de P8.


Snel, simpel en hard
Wie verder kijkt dan ‘Magnifique’ treft verder weinig techno in de Achterhoek. Volgens Salemink is dat te verklaren: techno is een stroming die je zelf moet ontdekken in tegenstelling tot hardere stijlen. “Men hoort het op de radio, daardoor kennen ze het. Techno daarentegen niet, dat hoor je bijna nooit. Achterhoekers willen muziek niet te moeilijk hebben, denk ik. Het liefst snel, simpel en hard.”

Vooroordelen
Terwijl wij hier kampen met een tekort, is techno er in Amsterdam in overvloed.
Echter heeft men soms een verkeerd beeld over de roots van Salemink en dat vindt hij soms best frustrerend. “Sommige mensen denken echt dat er hier helemaal niks te doen is. Dit zijn voornamelijk Amsterdammers die denken dat buiten deze stad de wereld ophoudt. Er is genoeg moois buiten de Randstad.”


Tijdens ADE tref je hem de donderdagnacht in Dhoem Dhaam Warehouse samen met Drumcomplex en op de zaterdag domineren ze de mainstage op Dockyard Festival.

Harder aan trekken
Wel merkt hij dat hij in dit deel van het land er harder aan moet trekken. Met name de aspirant-dj’s en producers. “Je hebt hier geen podium waar je jezelf kan laten zien. In het begin word je toch niet geboekt en moet je het zelf een beetje opzetten.”

Als er eenmaal gigs op het programma staan en er worden tracks verkocht, dan maakt het niet meer uit waar je vandaan komt. “Als er op een gegeven moment platen van je uitkomen die het goed doen, maakt het niet meer uit of je uit Amsterdam of Gendringen komt. Het gaat tegenwoordig allemaal via Beatport of iTunes dus programmeurs zien je dan toch wel.”
Van kleine feestjes naar maintages
Precies zoals Salemink beschreef is hij zelf het wereldje ingerold. Het begon allemaal op kleine feestjes van rond de twee- tot driehonderd man, de platenverkoop ging beter en grootheden als Carl Cox en Marco Bailey gingen zijn muziek draaien. “Mensen merken dan dat je muziek gedraaid wordt door bijvoorbeeld Carl Cox. Dan denken ze: laten we hem ook maar eens boeken.”
Coming up
We zijn nog lang niet klaar met de Achterhoekse techno dj. Tijdens ADE tref je hem de donderdagnacht in Dhoem Dhaam Warehouse samen met Drumcomplex en op de zaterdag domineren ze de mainstage op Dockyard Festival. Verder kunnen we nog veel vette releases verwachten op labels als Intec, van Carl Cox en Bush Records, waar Eric Powell de eigenaar van is.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Silvolde – De Draad van Tommy Haccou (Opticks)

$
0
0

De Draad van Tommy Haccou (Opticks)

Door

Gijs Wilbrink


Iedere maand e-mailt Gijs Wilbrink heen-en-weer met een Achterhoekse muzikant over wat hem of haar beweegt. Over plannen, ambities, dromen en angsten. In De Draad mogen we meegenieten van deze mailconversaties, waarin altijd één liedje van de muzikant zelf de rode draad vormt.

Deze maand schreef hij met Tommy Haccou van Opticks, over hun nummer ‘Vanilla Skies’. Haccou en zijn band presenteren aanstaande vrijdag 2 oktober hun debuutalbum in de DRU in Ulft.

Opticks – Vanilla Skies


[avia_codeblock_placeholder uid="0"]

Van: Gijs Wilbrink
Aan: Tommy Haccou

T!

Het internet heeft het geweten: Opticks kijken uit naar hun debuutalbum. 50 dagen tot de release. 49 dagen tot de release. Ik geniet iedere dag van de anekdotes en liedjes op Facebook, maar ik besef in deze periode vooral hoe raar de tijd werkt. Vanaf het moment dat je mij vraagt ergens naar uit te kijken, beweegt de wereld om mij heen in slow motion. De dagen naar die release kruipen voorbij. 47 dagen nog. 46. Marteling. Druppeltjes water op mijn voorhoofd.

Aanbeland bij de zestiende anekdote (over ‘The Nineties’ – nog 34 dagen tot de release) kreeg ik juist een tegenovergesteld tijdsbesef: de negentien jaar dat wij elkaar kennen zijn bizar snel vervlogen.

Ik herinnerde me hoe we in je ouderlijk huis de gitaarpartijen van onze favoriete punkbands probeerden te ontrafelen, en hoe gemakkelijk het jou afging om de meest obscure en dissonante akkoorden van No Use For A Name te herkennen of na te spelen.

Ik ben blij dat ik je nog steeds kan betrappen op die fascinatie voor het dissonante. Op Facebook schreef je over jullie nummer ‘Don’t Try’ (nog 24 dagen tot de release):

De akkoorden kwamen voort uit een soort van rancune. Er ging bij de songwriting-lessen een discussie dat er in een liedje toch moeilijk F# mineur en C samen konden. (…) Ik, als punkertje, was vooral bezig met heilige huisjes omverschoppen en ik wilde hier wel even tegenaan trappen.

Toch heb ik je nooit echt als een dissonante ziel gezien, lijken die wrange akkoorden geen vertolking van een diepgeworteld wrang wereldbeeld. Sterker nog: je maakt er de mooiste liedjes mee. Hoe bewust ben je van dit alles, en doe je bij elk liedje je best om er een onorthodoxe begeleiding bij te schrijven? Of gaat het allemaal weer vanzelf? Ik ben er erg benieuwd naar.

G.

God ja, de tijd vliegt en toch ook weer niet. Feit is dat we samen een groot deel van onze muzikale opvoeding hebben genoten, met bands als Lagwagon, No Use en The Ataris. Een heerlijke tijd, waar ik met heel veel plezier en trots op terug kijk.

Maar toch denk ik dat Nirvana het diepst in mij geworteld zit.

Kurt Cobain en consorten hebben mij bewust gemaakt van wat een liedje moet zijn: echt. That’s it. Geen poespas, geen pretenties, recht uit het hart. Dit is volgens mij heel goed terug te horen op hun Unplugged album, misschien wel hun meest indrukwekkende. Velen zullen Nirvana kennen aan vervormde powerchords, ronkende baslicks, rake drumklappen en vuige zang. Maar onder dat alles zitten de meest prachtige liedjes verscholen.

Ik wil mezelf absoluut niet vergelijken met mijn idolen, maar de visie dat je liedjes met één gitaar en één stem moeten kloppen heb ik zeker omarmd. Daarom is dat ook altijd mijn uitgangspunt. Met mijn gitaar op schoot begin ik te ‘pielen’, soms komt er wat uit, soms niet. Ik kijk eigenlijk nooit naar wat ik speel, ik probeer gewoon zo goed mogelijk een schema in elkaar te prutsen. Gewoon iets wat ik op dat moment mooi vind. Soms heel simpel, soms wat ingewikkeld. Door mijn opleidingen ben ik wel in staat om muzikale clichés te herkennen en stiekem probeer ik die toch wel te vermijden. Niet omdat ik vind dat je dingen niet mag ‘jatten’ ofzo maar gewoon omdat ik het leuk vind om er een puzzel van te maken. Klinkt allemaal best tegenstrijdig he? Daar moet ik dus een balans in zien te vinden…

Een dissonante ziel ben ik niet. Ik geloof dat ik op het moment toch wel een van de meest tevreden mensen op de aarde ben. Toch blijven mijn liedjes altijd iets donkers houden. Het is een kant van mezelf die ik het liefst verborgen houd in mijn ‘normale’ leven. Maar op de een of andere manier komt er altijd een zware, donkere, melancholische kant van mij naar boven als ik schrijf. Ik kan er niks aan doen. Ook al begin ik met een majeur gevoel aan een liedje: langzaam maar zeker sluipt er toch een donkere kant in.

T

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Achterhoek – 24 uur met Donnerwettter

$
0
0

24 uur met Donnerwettter

Tekst: Liese Wessels. Foto: Ariane van Ginneke.

Door

Liese Wessels


Het is anderhalve week later wanneer ik frontman Rocco spreek. De mannen hebben intussen weer diverse podia door heel Nederland platgespeeld en gaan als een speer. “De recordpoging heeft, hoe je het ook wendt of keert, voor veel publiciteit gezorgd maar was voornamelijk ter voorbereiding van de Popronde”, zegt Rocco. Tig keer zal Donnerwetter spelen tijdens deze concerttour. Ook is er de focus om in januari een uitstapje naar Eurosonic/Noorderslag te maken. Daarnaast wordt in het voorjaar van 2016 de nieuwe plaat opgenomen.

Dit gebeurt in de Galloway studio in Nijmegen. Rocco vertelt vol enthousiasme: “De nieuwe plaat neemt je mee langs allerlei muzikale landschappen. Verschillende stijlen passeren de revue. Toch is Donnerwetter altijd terug te horen. In deze plaat proberen we de kern van onze muziek samen te vatten. Het is een wonderstampot van genres boordevol energie en psychedelische swing, een harmonieus noodlot.”

De poëtische teksten gaan vaak over de mens. Over hoe Rocco de wereld ziet, met empathie of soms juist apathie. Ze zijn beschouwend naar de wereld en handelen over de krochten van de ziel.

Het is duidelijk, deze muzikale helden gaan de wereld veroveren. Bekijk hieronder hoe de band op 6 september 2015 alvast 11 podia in 24 uur veroverde.

De vierkoppige band, bestaande uit Rocco Ostermann, Wout Kemkens, Matthijs Stronks en Mike Visser bedenkt het om het wereldrecord te verbreken in de kroeg. Het record met tien optredens staat tot dan op naam van country zanger Hunter Hayes.

Het is september 2014 wanneer ik voor het eerst in aanraking kom met Donnerwetter. De band speelt dan in het Musis Sacrum in, Arnhem. Ik aanschouw het met open mond en word meegenomen op een muzikale reis langs psychedelische, utopische plekken. Ik ben fan.

Wanneer de mannen aankondigen dat ze het wereldrecord aantal optredens binnen 24 uur willen verbreken besluit ik mee te gaan. De vierkoppige band, bestaande uit Rocco Ostermann, Wout Kemkens, Matthijs Stronks en Mike Visser bedenkt het om het wereldrecord te verbreken in de kroeg. Het record met tien optredens staat tot dan op naam van country zanger Hunter Hayes.

Het grote avontuur begint voor mij in de Aaltense Oerkroeg Schiller. Ik kom gelijk met de bus waarmee de fans zullen reizen aan. Donnerwetter speelt dan al. Wachten kunnen de muzikanten niet want het schema is strak. Dat het pas negen uur in de ochtend is merk je alleen aan de kopjes koffie die als warme broodjes over de toonbank gaan.

Het duurt niet lang voor de vloer van de bus bezaaid is met confetti en lege bierblikjes. Ook de Nozem vloeit rijkelijk. De buschauffeur blijkt een groot fan te zijn van Racoon en draait er zijn hand dan ook niet voor om om een tiental nummers van deze popgroep te draaien. De mannen van Donnerwetter worden gereden door Hendrik Jan Lovink in een ware nozem bus.

Tijdens het tweede optreden vergeet ik dat het nog zo vroeg is. Voor velen heeft de koffie plaats gemaakt voor halve liters.

Na het derde optreden blijken we maar liefst twintig minuten voor te liggen op het schema, wat de mannen wat rust geeft. Eigen werk wordt af en toe afgewisseld met een cover van Johnny Cash. Wout zingt een liedje van Shaking Godspeed. Dit om Rocco wat te ontlasten. Ook wordt de cover, die ze bijna 22 uur later in de ochtendshow van Giel zullen spelen, geoefend. Het is een top 40 liedje: Stole the Show van Kygo. Ik ben niet zo’n fervent top 40 luisteraar en ken het dan ook niet maar vind het prachtig.

Wanneer we in Doetinchem aankomen en dus op de helft van de tour zitten word ik wat verdrietig. De gedachte dat deze dag eindig is stemt me somber. Een biertje doet dit gevoel grotendeels verdwijnen. Gelukkig zullen de heren op het stadsfeest in plaats van een half uur drie kwartier spelen. Alsof het zo hoort stopt het met regenen en breekt de zon door. Het is druk en nog steeds blijken de fans er geen genoeg van te krijgen. Opvallend is dat naast de buspassagiers ook veel andere fans meerdere optredens bezoeken.

We gaan de bus in: een prachtige dubbeldekker die werd geregeld nadat bleek dat de aanmeldingen om mee te gaan met de band bleven binnenstromen.

Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.

Viewing all 284 articles
Browse latest View live