‘Cosmic Fugazi’ van Raw Flowers is één van de sleutelnummers op ‘Gelders Goed volume 1’ dat wordt uitgebracht door het Kroese Records label. De band uit Aalten heeft een rol gespeeld in de totstandkoming en zonder dat label was initiatiefnemer Henk Visser waarschijnlijk niet op het idee gekomen om een verzamel-cd te maken: “Je zit dichter bij de ‘maakkant’ en daardoor ontwikkel je nieuwe plannen.”

Het resultaat is de dubbel-cd die Visser tijdens de Muziek10daagse cadeau geeft aan klanten die in zijn winkels 25 Euro of meer besteden. “Tijdens de Platen10daagse kreeg je vroeger een album en toen ik hoorde dat er wel een 10daagse kwam, maar geen cadeau, ontstond het idee om zelf iets uit te brengen.”

Visser benaderde zo’n 40 Gelderse bands om mee te doen, maar schrok vervolgens wel van de enthousiaste reacties. “Bijna iedereen zei ‘ja’ en dat is ook het leuke er aan.” De helft van de bands en artiesten op het album zijn verbonden aan Kroese, waaronder Bootleg Betty, Toontje Lager en Raw Flowers uit Aalten.

Nieuwe nummers
“Ik ben ook erg blij met een aantal nieuwe nummers dat op het album staat”, vertelt Visser. Hij doelt dan onder andere op ‘Alles is teder’ van Frank Boeijen en ‘Tongues and tails’ van Donnerwetter. De Achterhoekers hebben hun nieuwe single opgenomen met de Belgische producer Staf Verbeeck. Het is de eerste van zes singles die de band met wisselende producers uit verschillende Europese landen gaat opnemen.

Ook ‘Cocktails’ van Nieuwegrond is een nieuw nummer. “Matthijs Stronks, die ook met Donnerwetter speelt, stuurde mij dat nummer. Niet met de gedachte om het op de sampler te zetten, maar gewoon om er eens naar te luisteren. Ik vond die single helemaal fantastisch, dus ik heb zitten rekenen of het erbij kon en toen dat kon heb ik besloten om hem toe te voegen.”

Visser is zich er van bewust dat veel bands niet op ‘Gelders Goed’ staan. “Vandaar ‘volume 1’, dat is voor ons een stok achter de deur dat we het er niet bij moeten laten zitten, maar dat we volgend jaar gewoon weer aan de bak moeten.”

Op Manãna Manãna kon je ze voor het eerst live spotten: Nieuwegrond. Het nieuwe project van onder anderen Wilco Hijink (Toe Maar) en Matthijs Stronks (Donnerwetter) kenmerkt zich door een Nederpopsound met jaren 80- synthesizers. Onlangs bracht de band de eerste single “Cocktails” uit. Het nummer werd binnen een half uur bijna 100 keer gedeeld op facebook. De frontman Wilco Hijink maakt dan ook een opgetogen indruk.

Hoe is het idee voor Nieuwegrond ontstaan?

“Het idee is 6 jaar geleden ontstaan. Ik maakte op dat moment nog Nederlandstalige hiphop met de band Doorgewinterd. Er kwam in die tijd een eind aan mijn toenmalige relatie en ik besloot hier wat liedjes over te schrijven. Ik wist op dat moment natuurlijk niet dat het dit zou worden. De liedjes hebben de afgelopen jaren ook langzaam vorm gekregen. Ik ben bijvoorbeeld 4 jaar bezig geweest om naar mijn geluid te zoeken, deze zoektocht naar sound was een reis op zich. Je experimenteert met stijlen, alle liedjes hebben daardoor meerdere versies. Ongeveer 2 jaar geleden ben ik met Vedran Mircetic (De Staat) gaan samenwerken, hij haalde Matthijs Stronks (Donnerwetter) erbij. Vanaf dat moment begon alles een beetje op zijn plek te vallen want die jongens brengen zoveel muziek met zich mee! Een half jaar geleden hebben we de eerste EP opgenomen en een band samengesteld. Nu staan we op het punt om te gaan spelen.”

Hoe is de bandsamenstelling tot stand gekomen?

“We hebben lang gezocht naar de beste samenstelling van de band. Er zijn audities gehouden en er is natuurlijk een beroep gedaan op ons netwerk. Het is dan ook best een gemêleerd gezelschap, afkomstig uit heel Nederland. Iedereen komt trouw richting de Achterhoek om te repeteren; onze gitarist komt bijvoorbeeld uit Noordwijk, das niet om de hoek!”

Onlangs in jullie eerste single Cocktails uitgekomen. Waarom hebben jullie dit nummer als eerste single gekozen?

“Alle liedjes op de EP zijn eigenlijk singles. Cocktails was denk ik wel het liedje dat er het meest uitsprong als openingstrack, want het nummer is uptempo en heeft een uitgesproken geluid, een beetje alsof je in de soundtrack van Miami Vice zit. We gaan de winter in dus zoals ik in het nummer zeg: ‘Kom eens even uit die winterdip!’ Mag ik even ongegeneerd reclame maken? Cocktails is te beluisteren op Spotify en iTunes en natuurlijk ook op YouTube en de clip volgt medio november.”

Wanneer komt de EP uit?

“De planning is dat er snel meer muziek uitkomt. Het is ook afhankelijk van hoe Cocktails wordt ontvangen. Soms heeft een liedje even nodig om te arriveren. Daarnaast zijn er gesprekken met labels. Als dat iets oplevert komt de planning rondom de EP er weer heel anders uit te zien! Het is dus lastig om daar nu een concrete datum aan te hangen. Het is ook afhankelijk van het momentum of de EP fysiek gaat uitkomen. Tot die tijd kun je via Spotify of een andere streamingservice de huidige single Cocktails beluisteren. Had ik dat al gezegd? Op dit moment wordt er trouwens met Vedran en Matthijs al weer hard aan nieuwe muziek gewerkt. Deze nieuwe songs worden ook bij Roys Kitchen opgenomen. Daarna mag Huub Reijnders er zijn plasje over doen.”

Staan er shows in de planning?

“We spelen de komende maanden op diverse plaatsen in het land. Daarnaast zijn er een aantal opties voor optredens. Het ziet er best goed uit voor een band die pas een maand geleden naar buiten is getreden. We hebben dit jaar op Manãna Manãna een try out gedaan en een showcase in de Sugarfactory in Amsterdam. We spelen op korte termijn in Winterswijk, Ulft, Groenlo en Arnhem. We zitten nog in de opstartfase maar we zullen de komende maanden zeker meer spelen. We hebben afgelopen week een bevestiging gekregen van twee grote festivals waar we in de zomer van 2018 optreden. De namen van deze festivals mogen we pas in december naar buiten brengen. Je kunt via onze Facebookpagina de tourdata bekijken.”

Zaterdag 17 februari presenteert de Achterhoekse ExxBenT haar eerste EP tijdens een speciaal themaprogramma van FOCUS op Radio Ideaal. Volgende maand publiceert Behind the Corner een uitgebreid interview met de Rock-in-‘t-platters maar de band heeft al wat teasers online gezet die we onze trouwe lezers niet willen onthouden.

In november heeft ExxBenT bij Dick Kemper met nieuwe zanger Dennis Buitink de EP ‘rockintplat 2’  opgenomen. Eén van deze nummers heeft ExxBenT de afgelopen december maand net voor de feestdagen ‘verbasterd’ en uitgebracht als Kerstsingle ‘Zowat ‘t Joar Weer Umme’, En dat heeft de nodige exposure met zich meegebracht, zeker als Domien Verschuuren van NPO 3FM er tijdens zijn ochtendshow aandacht aan geeft. 

Beluister hieronder alvast wat teasers!

Foto’s Niek Hidding

Het was weer een mooi muziekjaar. Veel gigs in binnen- en soms in buitenland. Eén van de leukste en meest verrassende trips met de band vond ik die naar Rendsburg, helemaal boven in Duitsland. We speelden daar afgelopen voorjaar op het Bullen Blues’n Rock-festival in de plaatselijke Nordmarkhalle. Samen met de band van gitarist Bernie Marsden – ooit van Whitesnake – en met Ten Years After.

Ik vond het een goeie line-up. Veel oude, haast bejaarde bluesrockers, dat wel. Maar Bernie Marsden was lang geleden een belangrijke pilaar in het toen nog bluezy Whitesnake. En hij is mede-componist van onder meer Here I Go Again. Dus hij heeft zijn pensioen wel op orde.
Ten Years After is een soort van legendarische band. Weliswaar allang zonder de inmiddels overleden voorman Alvin Lee. Maar verder is de band nog helemaal intact. Dat dacht ik althans…
En TYA speelde in 1969 wel mooi op Woodstock. Samen met Jimi Hendrix en nog veel meer grootheden. Dat alleen is al bijzonder zat.

Nu stond datzelfde Ten Years After op de bill met The Veldman Brothers. Nou ja, andersom dan eigenlijk. Wij met hen. Maar toch, zo kan het gaan in een muzikantenleven. De ene keer deel je het podium met Hendrix, een tijdje later met The Veldman Bros.
Het leek de vier TYA-mannen niet te deren. Zeker niet de kersverse en, vergeleken bij zijn drie medebandleden, piepjonge gitarist/zanger Marcus Bonfanti. Een vrolijk ogende Brit, met lang zwart haar en een dito baard. Hij was nog lang niet geboren toen Woodstock plaatsvond.

Even later stond Ten Years After te spelen. Wat nieuw werk, maar vooral songs als One Of These Days, Help en uiteraard klassieker I’m Going Home. Oftewel het beste van dat legendarisch Recorded Live-album uit 1973. Marcus deed het goed als Alvin Lee-vervanger. Hij bleef zichzelf, dat alleen was al knap en mooi. Maar het was vooral ook de bassist die opviel. Hij leek het enorm naar de zin leek te hebben.
‘Goh, die ouwe Leo’, dacht ik nog.
Maar wat bleek toen Marcus de band ging voorstellen? Leo Lyons was helemaal niet Leo Lyons.
‘On bass-guitar: mr. Colin Hodgkinson!’, riep hij.

Ineens begreep ik dat die man, die ik vooral herkende als mijn oude opa, dus heel iemand anders was. Colin Hodgkinson! Ex-bassist van Alexis Korner, hij speelde een deuntje mee op Mick Jagger’s She’s The Boss en hij zat in Whitesnake ten tijde van de Saints & Sinners-tour. Ik zag ze in 1983 in Vredenburg in Utrecht. Colin ‘Bomber’ Hodgkinson, zo kondigde David Coverdale hem toen aan.
Goh, die aardige man waar ik net nog mee stond te praten was helemaal niet Leo Lyons, maar Colin ‘Bomber’ Hodgkinson!
Even verwarrend. Maar ook erg geinig.

En het was niet de enige verrassing, daar in Rendsburg.
Want na Ten Years After volgden Bernie Marsden en band. Wat een fijne gitarist! Ze speelden wat nieuw eigen werk en een handvol covers, zoals Oh Well van Fleetwood Mac en Booker T’s Born Under a Bad Sign. Uiteraard deed Marsden ook wat oude Whitesnake-songs. Zijn eigen songs. Hij zong ze opvallend goed. Beter dan David Coverdale dat heden ten dage doet. Veel beter. En dat zeg ik met enige spijt, want ooit was Coverdale één van mijn favoriete zangers.

Ik keek eens goed naar Marsdens’ bassist, die wat achterin stond. Beetje onopvallend in het donker. Zoals bassisten dat vaak doen. Ik keek nog eens. Hé, is dat niet Neil Murray? Ja, verrek, dat is hem. Dé Neil Murray. Ook al uit de goeie oude Whitesnake. Maar ook van Black Sabbath, van Peter Green en uit de band van Brian May. Én van de solo-albums van Cozy Powell.
Zo’n typische bassist. Eentje die nauwelijks opvalt, maar oh zoveel interessante dingen heeft gedaan. Hij stond op hetzelfde podium als wij daarnet.

Stef Woestenenk is in de Achterhoekse muziekwereld een bekend gezicht. Hij speelt in bands als The Claptunes, Moonyard, speelt in akoestische bezettingen, heeft net een aantal optredens met een J.J. Cale tribute achter de rug en nu ik hem aan de telefoon heb zit hij achter de Hiphap in De Hip in Deventer, het café van Fonz Scheepstra, de godfather van de tribute bands. Stef staat op het punt om het podium te betreden voor een Achterhoekse Jethro Tull tribute met sessieleider Vedran Mirčetić op gitaar, Bob Hogenelst op drums, Arjen de Bree op zang, Sinan Arat op fluit en zang, Stef Woestenenk op gitaar en zang en Teun Brugman op bas.

Maar daar gaat het nu niet om. Ik heb op mijn bureau Het Boek liggen. Ik mopper altijd dat redacteuren geen recensies moeten schrijven, maar ik doe het zelf toch. Het is een mooi, hard-gebonden boek, aangevuld met prachtige tekeningen van Hans Hoog Stoevenbelt. Het boek dat Stef de afgelopen paar jaar schreef over de liedjes, de muzikale indrukken uit zijn jeugd en die besprak met de muzikanten die de muziek creëerden. Hij interviewde Bennie Jolink, Willem Ter Horst, Alain Gascoine. Maar ook Pete Townshend van The Who, de nazaten van Ronnie Lane, en de meester van de engelse blues, John Mayall die Eric Clapton, Peter Green en Mick Taylor introduceerde aan het grote publiek. Het unieke is dat hier niet een artiest wordt ontleed, maar dat Stef met de artiest diens song onder de loep neemt. Het begon met het…. ach, laat de man het zelf even vertellen.

“De familie van Ronnie Lane (bassist van de Small Faces, in 1997 overleden aan MS – BS) heeft me naar aanleiding van mijn vragen uitgenodigd om daar te logeren. Er was toen een soort in memorial, de oude bandleden vroegen me om een optreden bij te wonen. Ze zeiden dat ze me beschouwden als ‘part of the family’, dus als één van hen, en dat vond ik wel het mooiste compliment dat je kunt krijgen. Zo voel ik dat ook: wat die mensen doen doe ik ook, zo ben ik ook, weet je wel. En door internet, maar ook door leeftijd, wordt afstand relatief. Dus ik denk als ik iets wil: ‘ik vraag het gewoon’. Er zijn ook mensen geweest die zeiden: ‘nee’, of: ‘het komt me niet uit’, maar heel veel mensen waren bereid om mee te doen.”

“Ik voel me net als die mensen. Ze zijn net als ik, ik ben niet beroemd of zo, maar ik doe hetzelfde als die mensen en ik merk dat als ik ze als mens benader dat gewoon prima is.”

“Ik ben ten opzichte van die muziek en die muzikanten een verwonderd kind, maar ook een fan, een muzikant en een collega. Ik bekijk het van verschillende kanten. Ik ben vooral heel erg blij dat ik met muziek iets heb gevonden in mijn leven waar ik zo mee bezig kan zijn, dat me zoveel oplevert en dat ik zo leuk vind. Kijk, terwijl ik met je bel zit Vedran (brommerige gitaarvirtuoos uit Aalten – BS) naast me en gaan we vanavond Jethro Tull spelen. Het is één groot avontuur, man. Muziek is avontuur en het heeft me ook regelmatig goed geholpen. Ik voel me schrijver en muzikant, en creatief. Ik voel het als mijn eigen wereld, het is niet zo dat ik de hele wereld over reis, maar… kan nog komen.”

“Ik wilde graag iets maken, het was een periode dat ik zoekende was, ‘wat ga ik nou doen’ en ik dacht: ik ga iets maken, zelf iets maken. Ik vind het heel leuk om in een band te spelen, ik vind het heel leuk om getrouwd te zijn, om collega te zijn, maar ik had nu zoiets van: ik ga zelf iets doen. En dat heeft heel veel voldoening gegeven, dat proces om het zo te doen.”       

Lees hieronder alvast een selectie van de bij Behind the Corner verschenen verhalen uit Loepzuiver.

Zaterdag 3 februari wordt in de DRU Cultuurfabriek de tweede editie van The Dance Classics Experience gehouden. De muziek wordt verzorgd door twee Achterhoekse bands: SoularVibe & the Galaxy Horns en The Dance Classic Showband. De avond begint om 20.00 uur en de entreeprijs bedraagt € 15,-.

De eerste editie was bedoeld als experiment, maar op de avond zelf was meteen al duidelijk dat er een vervolg zou komen. “Achterhoekers lopen warm voor dansklassiekers, zoveel is wel duidelijk”, zegt zangeres Clementine Wolters. De DRU Cultuurfabriek wordt die avond omgetoverd tot een grote discotheek met bijpassende lichteffecten, glitterbollen en een verlichte dansvloer. Oude tijden herleven dus die avond. De Achterhoek heeft een reputatie hoog te houden gaat als het om livemuziek gezien de hoeveelheid toonaangevende discotheken die traditioneel ieder weekend vol zaten met publiek.

”Er zijn gelukkig ook nu nog zalen met livemuziek, maar de bands hebben jammer genoeg veelal ruim baan gemaakt voor deejays”, zegt Timmy van Lingen, één van de zangers van The Dance Classic Showband. Van Lingen, vorig jaar nog finalist tijdens het tv-programma Idols, is zelf te jong voor ‘die goede oude tijd’. ”Maar ik vind het mooi om met een band op pad te gaan en live muziek te spelen.”

1. Vertel iets over de begintijd als muzikant/band. Wie zijn je helden en wat heb je van hen geleerd?

Twitch. (ja, met punt) is geboren eind 2013. Het was een prachtige bevalling die resulteerde in een optreden bij Merleyn in Doetinchem…en toen nam gitarist Martijn Boland afscheid van de band. Een klein drama voor de overige bandleden, maar gelukkig hebben we vrij snel onze huidige gitarist André Ketelarij gevonden die natuurlijk niets liever wilde dan in deze ontzettend leuke band zijn kunsten vertonen.

Onze grootse held is denk ik toch wel Rick Astley. Vele avonden hebben we doorgebracht om zijn teksten te doorgronden en te overleggen of we hem zullen coveren. We zijn er nog niet uit. Belangrijkste reden dat we nog niets van hem spelen is dat we dan op zoek zouden moeten naar een nieuwe drummer.

Het is daarom maar goed dat het gezamenlijke muzikale speelveld vrij breed is. Wat de bandleden persoonlijk het liefst luisteren verschilt nogal: symforock, alternatieve pop, oude rockers, stadionrock.

Na een paar repetities en optredens bleek dat het spelen van verschillende stijlen behoorlijk goed uitpakte, zowel bij het publiek als bij onszelf.  Twitch. heeft dus voor iedere muziekliefhebber wel wat te bieden (behalve voor de Rick Astley fans).

ExxBenT brengt 17 februari 2018 haar eerste EP uit tijdens een speciaal themaprogramma van FOCUS op Radio Ideaal, dé omroep in de Achterhoek en Liemers. De band, die werd opgericht als een soort voortzetting van de legendarische Oxx Band die in 2011 de vikinghelm aan de wilgen hing, bleek al snel een andere koers te willen varen en na “een halve bus muzikanten” te hebben geprobeerd is nu een stabiele bezetting klaar om de eerste EP te releasen. Een gesprek met Wilco Zoethout, Melvin Eenink, Harry Mol, Robbert de Herder en Dennis Buitink, of hoe een promo-praatje over een plaatrelease uitmondt in een discours over muzieksociologie.

“In 2011 is de ExxBenT opgericht. We kregen van fans vaak te horen dat  ze muziek in de stijl van de Oxx Band, waar Von Schmoll in speelde, misten. ‘Kun je niet weer een band in die stijl oprichten?’, vroegen ze en zo zijn we aan de gang gegaan. Sinds die tijd is een halve bus met muzikanten voorbij gekomen maar nu hebben we de band al een tijdje compleet. We hebben al snel besloten om de nummers van Oxx band niet te gebruiken en nieuw werk te maken. We spelen live nog wel wat van die nummers, maar we hebben ons van de Oxx Band los proberen te maken. Het nieuwe repertoire omvat alleen rockwerk, we spelen geen feestmuziek, dat hebben we afgesproken.  

We krijgen van het publiek vaak te horen dat we een heel andere band zijn dan veel van de boerenrockbands uit de buurt. Ook onze producer Dick Kemper zei dat bijvoorbeeld en dat is van zo iemand toch een mooi compliment. Bij de DRU hebben we in 2016 aan de bandcompetitie meegedaan en daar omschreef de jury ons als: ‘geen geijkte Jovink-clone’. En dat willen we ook niet zijn. Het mag elkaar wel een beetje raken, maar het moet niet zo zijn dat als je een A speelt, dat iedereen weet dat je daarna naar D gaat. Nee, wij gaan dan net ergens anders heen.

Wat kun je een band nog meer bieden naast een gewone studio-opname, waarmee je ook boekers nog eens een plezier doet? Dit was de vraag die Talie Wijlens en Nils Wiegerinck uit Lichtenvoorde bezighield tijdens een avondje in de kroeg. Niet veel later waren de Spotlight Sessions geboren: een studio-opname van hoge kwaliteit met de sfeer van een live optreden.

Talie Wijlens, zelf zanger/gitarist bij de band Dialogue, vertelt hoe de Spotlight Sessions in het leven werden geroepen: “Het idee voor een online showcase hield ons al wat langer bezig. Een band wil graag laten zien wat ze live in huis hebben. De meeste boekers beluisteren, naast een studio-opname, ook graag YouTube filmpjes van liveoptredens om een betere indruk van de act te krijgen. Deze opnames zijn echter vaak beroerd van zowel video- als audiokwaliteit. Wij wilden bands de mogelijkheid geven een vette liveopname te maken die professioneel wordt gemixt en gemonteerd.”

Op datzelfde moment liep Walter Nienhuis van oefen- en opnamestudio Eurostudio met een soortgelijk idee. Hij raakte geïnspireerd door de YouTube serie ‘Live From Daryl’s House’. Tijdens het bouwen van een derde oefenruimte speelde hij met het idee om video-opnamen aan de mogelijkheden toe te voegen. “We raakten met Walter in gesprek en niet veel later waren de “Spotlight Sessions” geboren.

De Dag van de Achterhoekse Popmuziek bood de perfecte mogelijkheid om een pilot te houden. Punkrockband The Cool Trick uit Neede werd gevraagd om mee te werken aan de pilot. “Waarom The Cool Trick? Omdat ik het die gasten gewoon gun en omdat ze een van de beste drummers van de Achterhoek hebben!”, aldus Wijlens. Het resultaat is een twaalf minuten durende video met daarin twee livetracks met tussendoor interviews om de kijker kennis te laten maken met de band.

1. Vertel iets over de begintijd als muzikant/band. Wie zijn je helden en wat heb je van hen geleerd?

Ik ben begonnen op m’n 15e op een spaanse gitaar waar al vrij snel 2 snaren afgingen om hem op een bas te laten lijken. In die tijd luisterde ik naar The Beatles, The Sex Pistols en The Meteors, en ik denk dat ik daar mijn voorliefde voor liedjes, impact en stijl aan heb overgehouden.

2. Wat betekent muziekmaken voor jou/jullie?

Soort van tweede levensbehoefte, uitlaatklep voor emoties en creativiteit.

3. Wat betekent de Achterhoekse popcultuur voor jou?

Een rijke traditie met enorm veel diversiteit en goede voorzieningen.

Op zaterdag 17 november 2018 viert de Dag van de Achterhoekse Popmuziek haar vijfjarig jubileum. In de afgelopen jaren groeide het initiatief tot een evenement op meer dan dertig locaties door de hele Achterhoek. Voor de aanstaande lustrumeditie gaat de organisatie op zoek naar nieuwe organisatoren en andere geïnteresseerden om mee te denken over het jubileumjaar en om de toekomst van de Dag van de Achterhoekse Popmuziek.

Muzikanten, politici en organisaties in gesprek

Om de koers voor de komende jaren te bepalen en om zowel de successen als de verbeterpunten te bespreken, wil de organisatie in de komende maanden in gesprek met muzikanten, podia en politici. Mede-organisator en freelance journalist Eelco Walraven: “Met Behind the Corner radio hebben we al diverse malen muzikanten, organisaties en politici met elkaar in gesprek gebracht en gesproken over verschillende thema’s. Het leek ons goed om nu een keer uitgebreid met elkaar te praten over de invulling van De Dag van de Achterhoekse Popmuziek.” Erik Ramaker, programmeur van de DRU Cultuurfabriek, vult aan: “Voor deze eerste bijeenkomst zijn we ook nog op zoek naar een geschikte locatie, dus wie dit debat zou willen hosten kan zich bij ons melden. Ook de Muzikantendag die vorig jaar voor het eerst bij ons in het pand werd georganiseerd, willen we in de komende jaren telkens bij verschillende locaties aanbieden. Hierdoor hopen zo veel mogelijk muzikanten en liefhebbers te bereiken en de drempel zo laag mogelijk te houden.”

Op 21 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Een belangrijk moment om de standpunten van politieke partijen over kunst en cultuur helder te krijgen. Behind the Corner wil weten in hoeverre er aandacht is voor popcultuur in de aankomende raadsperiode: Wat is de visie van de lokale politiek op cultuur en popmuziek in het bijzonder? Welke kansen biedt popmuziek op lokaal en regionaal niveau? Welke mogelijkheden er zijn voor een structureel en regionaal popbeleid. En hoe verhoudt zich dat tot het landelijke beleid?

De adviezen zijn helder

De Raad voor Cultuur vroeg eind 2017 popmuziek dezelfde aandacht te geven die klassieke muziek (en jazz) al jaren krijgen. De stedelijke cultuurregio’s moeten daarbij een sleutelrol vervullen. Belangenorganisaties POPnl en de Popcoalitie publiceerden handreikingen waarin het belang van de nederpopindustrie in het cultuurveld en de voor behoud en stimulering noodzakelijke investeringen worden opgesomd. (Zie www.behindthecorner.nl/kennisbank)

Foto links: Behind the Corner radio 2016 met v.l.n.r. bestuurslid Huntenpop John Haverdil, cultuurwethouder JanEngels (Bronckhorst) en adviseur Cultuurmij Oost Johan Godschalk.

Zaterdagavond 17 maart houdt de Muzikantenbank Barlo een muziekavond in zaal De Markerink in Barlo. Ehhh…. de Muzikantenbank Barlo? Dat klinkt veelbelovend, dat klinkt als een muzikaal initiatief waarvoor geen professionele regelaars, subsidies en vergaderingen nodig zijn. Dat klinkt als een lichtend baken van spontaan doen in deze barre, duistere tijden van ontmuzikalisering, rappende DJ’s en vereetcaféïsering der nationale Horeca. Laten we eens kijken hoe de naam de lading dekt.   

De afgelopen tijd heeft Behind the Corner een aantal artiesten geïnterviewd die een beeld schetsen betreffende popmuziek. Muziekdocenten als Joop Wallerbosch en Martijn Fransen zien in hun praktijk steeds minder startende muzikanten die muziek uitvoeren. Gilbert van Zolingen geeft aan dat de jeugd zich met een draaitafel en een computer in zeer korte tijd ‘muzikant’ voelt zonder eerst jaren te moeten oefenen. De ExxBenT noteert dat de markt voor de nu zo populaire tributebands voor een groot gedeelte wordt opgeëist door het old boys network dat de steeds groeiende groep opgeleide muzikanten vormt en dat dit ten koste gaat van de zogenaamde amateurmuzikanten. Initiatieven zoals de Muzikantenbank waar een mix van amateurmuzikanten de kans krijgt om af en toe te spelen lijken mij, om het wat zwaar te stellen, in sociaal en cultureel opzicht belangrijk.       

De Muzikantenbank Barlo is een initiatief van Peter en Annet Ligterink, Gerrit te Bokkel, Jos te Linde en Jan van Eerden, allen woonachtig in Barlo, een woonkern annex gebied dat grofweg is gesitueerd tussen Aalten en Lichtenvoorde. Het betreft oorspronkelijk een database van muzikanten die in Barlo wonen, maar intussen is er een olievlekwerking en de participanten komen van steeds verder weg. We vragen mede-oprichter Jan van Eerden wat de Muzikantenbank precies inhoudt.

Het woord ‘album’ staat bovenaan de to-do lijst van Snow Coats. De band uit Doetinchem wil zich verder ontwikkelen na een mooi debuutjaar. Hun eerste single werd opgepikt in Singapore, zij wisten een van de meest invloedrijke smaakmakers uit de Indie scene te interesseren voor hun muziek, speelden in Parijs en waren te horen op 3FM. “Alles dat we in dit eerste jaar hebben opgepakt, willen we uitvergroten in 2018”, stelt drummer Joost Ebbers.

Het onderschrijft de ambitie van de band, die is ontstaan op het Rijn IJssel College in Arnhem. “Wij zijn door school bij elkaar gezet om af te studeren en we wilden iets doen dat we allemaal nog niet hadden gedaan. Met mijn broer Daan had ik I Am Blazing Lights, Frank speelt in Smoking Alaska en Anouk had New Art Scene, allemaal bands met een indie rock geluid. Voor ons afstuderen wilden we iets met folk doen, iets akoestisch.” Zij kozen daarbij voor banjo, beatrings en een mondharmonica. “Indie pop met folk invloeden”, aldus bassist Frank Peters.

In eerste instantie ging het hen alleen om het afstuderen. “Maar ja, het klikte gewoon zo goed dat we zijn blijven repeteren en door zijn gegaan met liedjes schrijven en opnemen”, gaat Joost verder. Niet alleen het samen spelen en schrijven gaat goed, de vier delen ook de drive om er iets van te maken. “Dat is heel belangrijk”, beaamt zangeres Anouk van der Kemp. “Ik heb in meerdere bands gezeten waarin dat miste, dat ik de enige was die er heel hard voor wilde werken. Bij Snow Coats hebben we dat allemaal. Wij hebben een visie op de toekomst.”

Om zich verder te ontwikkelen studeren drie van de vier inmiddels in Amsterdam. Anouk ontwikkelt haar zang, Joost volgt een opleiding tot audio engineer en Daan leert voor manager. “In Arnhem hebben we veel geleerd over hoe je jezelf in de markt zet”, legt Daan uit. “Maar het is heel lastig om een fanbase op te bouwen. Als jonge band heb je mensen nodig die je helpen. Je kunt je muziek wel online zetten en dan hopen dat het wordt opgepikt, maar als iemand met veel volgers jouw muziek wil gebruiken in een compilatie op YouTube, dan is dat zo veel mooier dan wanneer je het op je eigen kanaal zet.”

Clubshow Parijs

De aandacht voor de band neemt toe. Op Bevrijdingspop Achterhoek in Zutphen stond een handje vol mensen te kijken. Bij het eerste liedje op Mañana Mañana was de tipi bijna leeg, maar kwamen steeds meer mensen binnen. “Dat is het mooiste, denk ik, om te merken dat mensen tijdens het spelen binnen lopen en blijven hangen. Als je kunt zien dat mensen het tof vinden en luisteren.”

Een andere hoogtepunt in het afgelopen jaar waren de optredens in Frankrijk. Snow Coats speelde een clubshow in Parijs en op Enter The Wave in Naujac-Sur-Mer.

“We zijn daar heen gereden in een busje. Eerst Parijs, uitpakken, spelen, inpakken, overnachten en dan gelijk weer door naar Zuid-Frankrijk  en daar hebben we ook een paar keer gespeeld”, vertelt Frank, die verrast was door hoe de Fransen op de nummers reageerden. “Ik had verwacht dat ze minder snel enthousiast zouden zijn, maar ze vonden het gewoon heel vet.”

De bassist speelt naast Snow Coats ook nog in Smoking Alaska. Een band, die zich weliswaar minder snel ontwikkelt, maar wel stappen maakt. Zo won Smoking Alaska afgelopen jaar de Achterhoekse Band Competitie en verdiende daarmee een plek op Huntenpop. Ze stonden onlangs in Paradiso en zitten ze in de finale van de talentenjacht Amphion Open. “Met Smoking Alsaka zijn we ooit begonnen als kleine jongens, als hobby. Met mijn vrienden ging ik de kelder in, lekker muziek maken, drankje erbij, dat was mijn leven en daar ben ik gewoon mee verder gegaan.”

Muriël te Loo is geen onbekende in de Achterhoek. Deze veelzijdige dame zingt, acteert en geeft zanglessen. Sinds 2011 is ze onderdeel van de muzikale theatershow “Woodstock – The Story”.  In deze theatershow zetten Te Loo en haar collega’s de sfeer en muziek van het Woodstock festival neer. Denk aan Janis Joplin, Santana, The Who et cetera. De line-up van het Woodstock-festival bevatte maar liefst 32 artiesten, die veelal legendarisch zijn geworden, dus keus genoeg. In voorjaar en zomer van 2018 gaat Woodstock-The Story op tour in Duitsland. Naast haar werk bij deze show geeft Muriel te Loo ook zanglessen.

Wat ga je precies doen met Woodstock-The Story? Kun je wat meer vertellen over deze show?

“We zijn al sinds 2011 bezig met deze theatershow. Vorig jaar was er een tour in Duitsland van twee weken en dat gaan we nu weer doen. Op pad met een tourbus door het hele land. Ook in Nederland zijn er nog wel eens optredens. Dit jaar gaan we een tour doen, omdat het dan 50 jaar geleden is dat Woodstock zich afspeelde.”
“In deze theatershow vertolken we de meest belangrijke artiesten zoals Jimi Hendrix, Santana, Creedence Clearwater Revival. Maar daar omheen wordt ook het verhaal verteld, niet op een vertelmanier, maar met anecdotes. Door middel van bijvoorbeeld filmmateriaal wordt er al een sfeer neergezet. Het is allemaal heel mooi in elkaar verwerkt. De beelden ondersteunen wat we op dat moment doen. Ook de Vietnamoorlog komt erbij, omdat de mensen op Woodstock allemaal pacifisten waren, met elkaar tegen de oorlog. No war, peace. We willen ook graag het gevoel van die tijd overbrengen. Het is geen statige voorstelling, er is veel interactie met het publiek. Het wordt echt een feestje. Een stuk beleving, door goede muzikanten uitgevoerd. Ze zijn allemaal uitgekozen, er is gekeken of ze er ook echt bij passen. Onze gitarist lijkt bijvoorbeeld ook wel wat op Jimi Hendrix.   

Het stuk is geschreven door onze regisseur, wel in samenwerking met de cast. We mochten allemaal ideeën aandragen. Ik ben de enige vrouw, dus ik speel meerdere rollen. Ik zing Janis Joplin, Melanie en Jefferson Airplane. En tussendoor speel ik een beetje het vriendinnetje van of de ongrijpbare vrouw, de dartel. Er zit acteerwerk in, vooral die combinatie met de zang vind ik erg leuk. Er zitten ook hele rustige momenten in, waar je bijvoorbeeld anecdotes doet betreffende twee hippies. Dit is voor de bezoeker erg herkenbaar. Toen we net gestart waren hadden we veel bezoekers die ook echt uit die tijd kwamen. Nu komen er ook veel jongere mensen naar de show. De regisseur is erg goed in het natuurgetrouw overbrengen van de sfeer van toen, het is geen typische  musical geworden, maar meer een beleving van toen.”

Hoe lang zing je al?
Uhm, de eerste keer dat ik optrad was ik 11 jaar. Ik deed mee aan een musical. Daarna is het even blijven liggen, toen was ik meer fanatiek aan het sporten en dansen. Vanaf mijn 16e begon ik serieus met zingen. Ik wilde eerst gitaar combineren met zingen. Maar uiteindelijk ben ik gestopt met de gitaar, mijn hart lag echt bij het zingen. Tijdens het HBO kwam ik bij een semi professionele band, dit was meteen een soort van bijbaantje. Dat was helemaal te gek, wie wil dat nu niet? Ik kwam in fraaie hotels terecht en kreeg mooie kleding aan. Het was meteen een echte show. Ik heb eigenlijk van alles gedaan van covers tot merengue tot rock. Ik kan zo niet benoemen wat ik het leukst vind om te doen. Bij elk genre zegt men dat het goed bij me past. Ik ga nu iets met de jaren 80 stijl doen. Dat is niet zo uitdagend als de jaren 70 muziek zoals Soul. Tina Turner bijvoorbeeld, dat is wel echt mijn dingetje en dat pak ik heel makkelijk op. Het is niet zo dat ik alles precies als Tina Turner zing. Het is steeds weer anders. Ik heb ook zelf wel nummers geschreven, maar dat is alweer even geleden. Ik heb nu drie kleine kinderen, dus zelf schrijven is op een lager pitje komen te staan. Ik zit momenteel in een verbouwing en wil een eigen oefenruimte maken. Ik denk dat ik dan ook makkelijker ga zitten om zelf muziek te schrijven. Ik zing nog wel eens wat dingen in voor andere mensen.

Je geeft ook zangles; wat vind je belangrijk om je leerlingen mee te geven?

In ieder geval een goede basis techniek, daar begint het mee. Als je dat onder de knie hebt, dan kun je uiteindelijk veel meer leren. Daar valt of staat het mee. Een goede ademhalingstechniek, geen kaakspanning, weten waar je de klank moet leggen. Eerlijk feedback vind ik ook belangrijk, ik ben altijd heel eerlijk. Het maakt op zich niet uit of je er heel veel aanleg voor hebt of niet, het is natuurlijk gewoon leuk om te doen. Met de aanwijzingen die ik geef kunnen mensen verder en krijgen ze ook meer zelfvertrouwen. Vroeger werd er door iedereen gezongen. Maar tegenwoordig lijkt het door bijv. The Voice dat dit alleen is weg gelegd voor mensen die dit perfect kunnen. Ik kan me niet anders herinneren dat we op school altijd veel zongen. Bij mijn kinderen op school komt er al echt iemand van de muziekschool. Op zich goed, maar het is ook goed als de meesters en juffen zelf ook geen schroom voelen om te zingen.  

Aan welke leeftijdscategoriën geef je les?

Meestal volwassenen. Een persoon van iets over de 65 kreeg bij mij voor de eerste keer zangles. Dat was wel grappig, ze had dit cadeau gekregen. Wat geef je iemand die alles al heeft? Precies een zangles bij mij. Op die manier heb ik al een aantal mensen op les gehad, erg leuk!

Hoe lang geef je al zangles?

Ik ga nu het vijfde jaar in. Ik heb eerst nog 10 jaar les gegeven op het Graafschap Collega en daar is het eigenlijk een beetje begonnen. We hadden daar een schoolband en ik hielp mee om de zangeressen te coachen. Van daaruit ben ik thuis wat lessen gaan geven. Ik geef nu 5 jaar officieel les in Aalten.

De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur; een belangrijk moment om de standpunten van politieke partijen over kunst en cultuur helder te krijgen. Behind the Corner wil graag weten welke mogelijkheden er zijn betreffende een lokaal en regionaal popbeleid. Waarom eigenlijk? Hieronder een aantal argumenten en een eerste aanzet tot een dialoog.

Cultuurdebatten in verkiezingstijd

De Achterhoek staat bekend om mooie natuur, innovatieve bedrijven en profileert zich steeds meer als cultuurregio met bijvoorbeeld poppodium DRU Cultuurfabriek en nieuwe musea als MORE en Villa Mondriaan. Op 2 februari bespraken drie jonge vrouwelijke directeuren, Judith Kadee (Museum Villa Mondriaan Winterswijk), Juliëtte Hofman (DRU Cultuurfabriek Ulft) en Sylvia Heijnen (Koppelkerk Bredevoort) bij de maandelijkse Tegenlicht Meet Up Bredevoort in de Koppelkerk wat de betekenis en waarde is van kunst en cultuur. ‘Op welke manier dragen kunst en cultuur bij aan de Achterhoek? En wie moet dat betalen? Moeten culturele instellingen commerciëler worden en zelf hun broek ophouden, of moeten overheden kunst en cultuur ondersteunen voor de rol die zij spelen in de gemeenschap? Of kan kunst en cultuur in de Achterhoek alleen maar gedijen dankzij weldoeners als Melchers, die eigenhandig musea MORE en Kasteel Ruurlo mogelijk maakte?’ Goede en belangrijke vragen, maar voor ons nog niet concreet genoeg.

Popdebat ook over werk en wonen, integratie, toerisme en promotie.

Popmuziek is meer dan kunst en cultuur. Ze gaat ook over geld verdienen, identiteit, samenkomen en promotie; ze reikt veel verder dan het spreekwoordelijke prikkeldraod langs de Iessel. Aanstaande donderdagavond 8 maart is er een cultuurdebat en gaan de directeuren van de grotere culturele instellingen in Zutphen (Hanzehof theater, Luxor filmtheater, Muzehof Centrum voor de Kunsten, Musea Zutphen en Graafschap bibliotheken) met alle lijsttrekkers waarschijnlijk vergelijkbare vragen als onlangs in Bredevoort bespreken. Gezien het pop-DNA van Behind the Corner willen wij een debat organiseren dat zich richt op één thema: popmuziek, maar dit wel breder trekken dan enkel een gesprek over een genre binnen kunst en cultuur. Popmuziek heeft inderdaad culturele eigenschappen, heeft ook raakvlakken met vraagstukken over werk en wonen, talentontwikkeling, integratie, toerisme, ondernemerschap, cultureel erfgoed en natuurlijk de promotie van de Achterhoek.

Een infrastructuur voor Achterhoekse popmuziek

Bovenstaand voorbeeld van de broers Van De Poel illustreert de waardevolle Limburgse infrastructuur waarbinnen muzikanten kunnen gedijen via lokale competities en coachingstrajecten en ook aansluiting krijgen bij nationale festivals en opleidingen. Meer onzichtbare spelers zoals een popkoepel zijn hierbij van onschatbare waarde: “Stichting Popmuziek Limburg (SPL) is de provinciale popkoepel van de provincie Limburg. In samenwerking met muzikanten, muziek collectieven, jongerencentra, poppodia, festivals, opleidingen, lokale en regionale overheden en iedereen met een hart voor popmuziek streven we naar een bloeiend ecosysteem voor popmuziek in onze provincie.”

Een dergelijke biotoop voor popmuziek ontbreekt in de Achterhoek. Toegegeven, tot de bezuinigingen intraden hadden we in Gelderland met KCG een vergelijkbare organisatie voor popmuziek, maar ook in die tijd wisten bovenstaande voorbeelden uit Limburg de Achterhoek niet volledig te bereiken. Tijd voor een structurele verandering? Ja, maar niet alleen omdat ik en andere pleitbezorgers van de popmuziek dit belangrijk vinden, maar omdat belangrijke rapporten in die richting adviseren.    

Raad voor Cultuur: meer aandacht voor popmuziek

Eind 2017 bracht de Raad voor Cultuur, het belangrijkste adviesorgaan voor minister Van Engelshoven van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, het adviesrapport ‘De balans, de behoefte’ uit. Daarin stond goed nieuws voor de popmuziek, want de Raad had voor het eerst een advies voor de podiumkunsten uitgebracht waarin wordt gepleit voor overheids aandacht voor de volle breedte van de muzieksector. Neemt de minister dat aan, dan komt er eindelijk erkenning en dus beleid vanuit Den Haag voor popmuziek, urban, dance en elektronische muziek voor cultuur, zoals dat er voor klassiek al veel langer is. Volgens de Raad moeten stedelijke cultuurregio’s een sleutelrol in het cultuurbestel gaan vervullen.

De gemeenteraadsverkiezingen vormen een mooi ijkpunt om eens te kijken hoe belangrijk politici de Achterhoekse popcultuur vinden voor de regio én wat zij er in de komende raadsperiode mee willen gaan doen. Niet zomaar, maar omdat onlangs ‘Cultuur voor stad, land en regio’ van de Raad voor Cultuur, ‘De waarde van pop 2.0’ van POPnl en ‘De top 10 van de Popcoalitie’ zijn verschenen waaruit blijkt dat popmuziek in de culturele sector een ondergeschoven kindje is. In Gelderland en de Achterhoek lijkt dit zelfs nog een tikkeltje erger te zijn, omdat er niet zoals in andere steden en provincies een popkoepel is die vergelijkbaar is met bijvoorbeeld de Rotterdamse Popunie, Pop in Limburg of het Poppunt Overijssel. Voorafgaand aan het Popdebat dat op 18 maart in Doetinchem gehouden werd, maakte Behind The Corner een rondje door de Achterhoek om kandidaat-raadsleden te vragen naar hun visie op het popbeleid en hoe ze daar in de komende periode mee aan de slag willen. We spraken (aspirant-)politici in Zutphen, Aalten, Doetinchem, Bronckhorst en Oude IJsselstreek.

Op de vraag hoe belangrijk de popcultuur voor de Achterhoek is kregen we van alle politici unaniem hetzelfde antwoord: Heel belangrijk. Vaak werden er bij een antwoord voorbeelden van bands genoemd. Wat daarbij opviel was dat iedereen andere artiesten noemde en bijna geen enkele artiest twee keer werd genoemd. Kees Telder (Doetinchem, D66) kwam met Normaal en muzikanten van De Staat (Vedran Mircetic) en Typhoon (Dries Bijlsma), René Sueters (Zutphen, Burgerbelang) noemde met de Zwarte Cross geen artiest maar een compleet festival, Hans Boerwinkel (Doetinchem, SP) liet de naam van Bert Heerink vallen,  Alexander van der Graaff (Aalten, D66) heeft een complete anekdote uit zijn tienertijd paraat. “Er waren jongens die waren muzikaal heel goed, die vormden bandjes en dat ging dan tegen elkaar op. Ik kan me nog herinneren dat in die tijd Meindert Bussink bij Out Of Order speelde en ik was toen manager van een band waar Vedran Mircetic in speelde. Nou, Vedran is nu gitarist bij De Staat. En dat ging toen tegen elkaar op, het was een soort gezonde competitie wat het niveau opkrikte. Als je zag hoeveel plezier ze er zelf aan hadden maar ook hoeveel plezier het opleverde voor het publiek, dan denk ik dat muziek heel belangrijk is voor onze regio.” Ingrid Lambregts (Doetinchem, CDA) hield het algemener en heeft het over de Achterhoekse boerenrock. John Haverdil, (Oude IJsselstreek, PvdA) heeft het al eerder aangegeven en herhaalt het nu: “Zonder popcultuur geen Achterhoek zou ik bijna zeggen. Ik heb wel eens gezegd dat, naast Den Haag, de Achterhoek de bakermat is van de popgeschiedenis en de popmuziek. Cultuur in zijn algemeenheid is natuurlijk ook wel een beetje de smeerolie van de samenleving en popcultuur hoort daar ook bij. En popcultuur, en dance en urban, is toch altijd een beetje een ondergeschoven kindje. Het behoeft gewoon meer aandacht. En dat begint volgens mij ook al bij het ontbreken van echt goed muziekonderwijs.” Annelies de Jonge, lijsttrekker van de PvdA in Zutphen sluit zich bij hem aan. Ook zij zou graag zien dat het muziekonderwijs al in het basisonderwijs terugkeert.

Over die popzaal in Ulft gesproken. “We hebben destijds bewust gekozen om op het DRU Industriepark een heuse poptempel te realiseren”, zegt John Haverdil. Om met name ook die beginnende bands een podium te bieden. Zodat ze elkaar kunnen ontmoeten, van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen versterken. Maar je bent er dan nog niet. Dan heb je het huis er staan en dan hoop je maar dat de kinderen vanzelf komen om het te vullen. Maar dan moet je nog aan de culturele infrastructuur werken.” Hij bedoelt hiermee dat muziekverenigingen (“een eenvoudige harmonie of fanfare”) met een beetje subsidie moet worden ondersteund om de leerlingen muziekles te kunnen geven. “En dan kom je via een harmonie of fanfare wel in aanraking met andere muzieksoorten en in een bandje terecht. De gemeenten hebben belang om dat goed te faciliteren. Je moet gewoon een betrouwbare overheid zijn en mensen moeten daar op kunnen rekenen, ook in financiële zin.” Kees Telder ziet een samenwerking tussen gemeenten wel zitten, maar hij zou dat liever breder zien op het gebied van cultuur omdat andere soorten muziek ook belangrijk zijn. Bovendien wil hij het verenigingsleven met de gilden, die in de Achterhoek een belangrijke plek innemen, niet uit het oog verliezen.

Waar alle politici en partijen het wel roerend over eens zijn is dat de overheid niet voorop gaat lopen bij het geven van meer aandacht voor het popbeleid. Annelies de Jonge verwoordt dat nog het beste van allemaal: “Het moet uit de samenleving komen. We hebben de afgelopen jaren wel gezien dat wanneer de overheid iets oplegt dat het dan niet werkt.” Ze voegt er gelijk aan toe dat wanneer iemand bij de gemeente Zutphen langskomt met een goed plan dat de PvdA dan de beroerdste niet is en het plan financieel zal ondersteunen. Uit diezelfde gemeente komt ook het plan van Bert Jansen (Bewust ZW). Zijn partij heeft in het verkiezingsprogramma niets in het bijzonder over popmuziek staan, maar is wel een groot voorstander van impulssubsidies. “Daarmee kun je ook degene die nog denkt ‘ga ik het nu wel of niet organiseren’ enthousiasmeren en een impuls geven op financieel gebied om datgene te doen om het te organiseren.” Daarnaast wordt het, als het aan Bewust ZW ligt, gemakkelijker om een vergunning aan te vragen, iets dat je nodig hebt als je een festival of iets dergelijks wilt organiseren. Nu moet dat vaak zes weken van tevoren, de partij van Jansen wil dat terugbrengen naar twee weken en daarnaast de gemeente ook een adviserende en ondersteunende rol laten vervullen zodat de kans op afwijzing kleiner wordt. Alexander van der Graaff komt met nog een andere optie om bands te ondersteunen. Hij merkte vroeger in zijn omgeving dat het ontbrak aan oefenruimtes voor bands en hoorde dat ook terug van Mircetic. “We hebben best wat Kulturhuuzen die gesubsidieerd zijn door de gemeente en regelmatig leeg staan. Als D66 Aalten – Dinxperlo willen we graag die bandjes faciliteren dat de oefenruimtes meer beschikbaar komen zodat de muzikanten kunnen werken aan hun talentontwikkeling.”